نقش ميانجيگري هشياري سازماني در ارتباط بين فرهنگ سازماني و پايداري سازماني: پژوهشي آميخته در نظام آموزش عالي

هدف: اين پژوهش با هدف مطالعه نقش هشياري سازماني به‌عنوان ميانجي در ارتباط بين فرهنگ سازماني و پايداري سازماني صورت گرفت. روش پژوهش: در بخش كيفي، جامعه پژوهش شامل خبرگان هيئت علمي دانشكده هاي مديريت دانشگاه هاي دولتي تهران بود و 14 خبره علم مديريت با استفاده از روش نمونه گيري گلوله برفي به‌عنوان نمونه تعيين شد و با آنها مصاحبه نيمه ساختاريافته صورت گرفت. جامعه بخش كمّي پژوهش؛ اعضاي هيئت علمي گروه هاي مديريت دانشكده هاي مديريت دانشگاه هاي دولتي تهران به تعداد 351 عضو بود. از اين تعداد 226 عضو هيئت علمي با استفاده از نمونه گيري خوشه اي دومرحله اي و سپس نمونه گيري دردسترس به‌عنوان تعيين شد. پژوهش با استفاده از ابزارهاي پايداري سازماني، فرهنگ سازماني و ابزار محقق ساخته هشياري سازماني در سال 1394 اجرا شد. روش تحليل كيفي، تحليل متون با كدگذاري باز به‌منظور تدوين شاخص هاي هشياري سازماني بود. روش هاي تحليل كمّي، تحليل عاملي اكتشافي، تأييدي، الگويابي معادلات ساختاري بود. معادلات ساختاري شامل يك سازه مكنون مستقل فرهنگ سازماني و دو سازه مكنون وابسته هشياري سازماني و پايداري سازماني است.يافته‌ها: يافته ها نشان‌دهنده تأثير معني‌دار و مستقيم فرهنگ سازماني بر هشياري سازماني (0/42=γ) و بر پايداري سازماني (0/65=γ) و تأثير معني‌دار و مستقيم هشياري سازماني بر پايداري سازماني (0/24=β) است.نتيجه‌گيري: نتايج پزوهش بيانگر تأثير مستقيم فرهنگ سازماني با مضامين سبك رهبري، انسجام و تعلق خاطر؛ و الگوي ارتباطي بر هشياري سازماني با مفاهيم سرعت عمل و چابكي، انعطاف پذيري، پاسخگويي، يادگيري مشروط و توسعه شناخت، اعتماد و گشاده رويي؛ و بر پايداري سازماني با مضامين حساسيت داشتن به عملكرد، دغدغه ذهني در مورد شكست، تعهد به انعطاف پذيري، احترام به تخصص گرايي، عدم تمايل به ساده سازي تفاسير، نيز تأثير مستقيم هشياري سازماني در شكل گيري پايداري سازماني است.