مغالطه معرفت درجه يك و درجه دو با تأكيد بر معرفت‌هاي ديني

معرفت‌شناسي يكي از دغدغه‌هاي انديشمندان بوده و ازاين‌رو آن‌ها را به بررسي و تبيين معرفت‌هاي بشري واداشته است. بررسي معرفت مسائل مختلفي را پديد آورده است. اين مسائل كه ناظر به معرفت‌هاست، با مسائلي كه ناظر به امور عيني و خارجي است تفاوت دارد. اين دو دسته مسائل، علت شكل‌گيري دو گونه معرفت شده‌اند؛ معرفت درجه يك، يعني معارفي كه ناظر به امور عيني هستند و معرفت درجه دو كه ناظر به معرفت هستند. يكي از چالش‌ها در معرفت‌شناسي خلط ميان اين دو است. از خلط ميان اين دو گونه معرفت با عنوان «مغالطه خلط معرفت درجه يك و معرفت درجه دو» يا «مغالطه معرفت درجه يك و معرفت درجه دو» ياد مي‌كنند. اين پژوهش به دنبال تبيين اين مغالطه، به‌ويژه در حوزه معارف ديني است. بررسي اين مغالطه وابسته به فهم درست از معرفت درجه يك و درجه دو است. اين دو معرفت در سه ساحت تصور، تصديق و رشته‌ علمي ظهور مي‌يابد و مغالطه در هر كدام از اين ساحت‌ها با ديگري متفاوت است و تفكيك نكردن آن‌ها خاستگاه شكل‌گيري «مغالطه خلط ساحت‌هاي معرفت‌هاي درجه يك و دو» شده است.