درك اثرات آموزش از دريچه زيست شناسي

مداخلات آموزشي اوليه با هدف از بين بردن شكاف در سطوح پيشرفت بين كودكان انجام مي شود. با اين حال، مداخلات اوليه تفاوت‌هاي فردي در جمعيت‌ها را از بين نمي‌برد و اثرات مداخلات اوليه، علي‌رغم تغييرات ميانگين جمعيت بلافاصله پس از مداخله، اغلب با گذشت زمان از بين مي‌رود. در اينجا، ما عوامل بيولوژيكي را مورد بحث قرار مي دهيم كه به درك بهتر اين موضوع كمك مي‍كند كه چرا مداخلات آموزشي اوليه شكاف هاي پيشرفت را از بين نمي برند. كودكان مداخلات آموزشي را متفاوت تجربه مي‍كنند و به آنها پاسخ مي‍دهند. اين تفاوت‌هاي فردي پايدار نتيجه مكانيسم‌هاي بيولوژيكي است كه از تعامل بين استعدادهاي ژنتيكي و گنجاندن تجربه در زيست‌شناسي ما پشتيباني مي‌كند. بر اين اساس، ما استدلال مي‌كنيم كه مفهوم‌سازي اهداف مداخلات آموزشي به‌عنوان تغيير ميانگين و محدود كردن توزيع معيار خاصي از پيشرفت تحصيلي كه فرض مي‌شود بسيار مهم است (مانند نمره آزمون استاندارد) قابل قبول نيست. هدف اصلي مداخلات آموزشي، به جاي هدف برابر كردن عملكرد دانش‌آموزان، به حداكثر رساندن پتانسيل در سطح فردي و در نظر گرفتن كليدوسكوپي از نتايج آموزشي باشد كه افراد در آن متفاوت هستند. علاوه بر اين، به جاي استفاده از مداخلات كوتاه مدت به اميد دستيابي به دستاوردهاي بلندمدت، مداخلات آموزشي بايد در طول توسعه پايدار باشد و اثربخشي بلندمدت و نه كوتاه مدت آنها ارزيابي شود. به طور خلاصه، اين مقاله نشان مي‌دهد كه چگونه تحقيقات بيولوژيكي براي ارزيابي مجدد چگونگي مفهوم‌سازي موفقيت آموزشي در سراسر توسعه و بنابراين چه پيامدهاي سياستي ممكن است ترسيم شود، ارزشمند است.