شكل‌گيري جهان زنده با هم-تكاملي

بعد از مهبانگ بزرگ و سپس تشكيل كره زمين، شرايط لازم براي پيدايش موجودات زنده بر روي كره زمين فراهم آمد. در طي زمان گونه‌هاي مختلف موجودات زنده تكامل يافته و روي كره زمين ظاهر شده‌اند. با افزايش تعداد گونه‌ها، برهمكنش‌هاي بين آنها نيز افزايش يافته است. برهمكنش‌هاي بين گونه‌ها، سرعت تكامل را افزايش داده و منجر به هم-تكاملي گونه‌هاي برهمكنش كننده با هم شده است. بخش بسيار زيادي از تكامل مربوط به هم-تكاملي گونه‌ها با يكديگر است. به تازگي مشخص شده است كه هم-تكاملي بسيار فراگيرتر، پوياتر و گسترده‌تر از آن چيزي است كه در گذشته تصور مي‌شد. چهار نكته اساسي در مورد هم-تكاملي موجودات زنده وجود دارد: موجودات زنده پيچيده براي زنده ماندن و توليدمثل به برهمكنش‌هاي متقابل نياز دارند؛ اكوسيستم‌هاي غني از گونه‌ها بر پايه برهمكنش‌هاي متقابل ساخته شده‌اند؛ هم-تكاملي به شكل‌هاي مختلف انجام مي‌شود و نتايج زيست محيطي متفاوتي را ايجاد مي‌كند؛ و برهمكنش‌هاي بين گونه‌اي به صورت موزاييك‌هاي جغرافيايي سرنوشت هم-تكاملي را مشخص مي‌كند. فعاليت‌هاي انساني شامل پاره پاره كردن زيستگاه‌ها، شكار و صيد بيش از حد، ترجيح دادن يك گونه به گونه ديگر، وارد كردن گونه‌هاي غيربومي به اكوسيستم‌هاي آسيب‌پذير و ... ، اغلب با تغيير ماهيت و شدت برهمكنش‌هاي بين گونه‌اي، روند هم-تكاملي را مختل مي‌كند.