بررسي الكتروميوگرافي عضلات ماستر و تمپورال هنگام جويدن در كودكان مبتلا به سندرم داون 2 تا 12 ساله شهر اراك

زمينه و هدف: اختلال در بلع يك مشكل ثابت و متداول در افراد مبتلا به سندرم داون است. در روش آزمايشگاهي جهت ارزيابي جويدن مي توان از الكتروميوگرافي استفاده نمود. هدف از اين مطالعه بررسي الكتروميوگرافي عضلات ماستر و تمپورال در هنگام جويدن در كودكان مبتلا به سندرم داون 2 تا 12 ساله شهر اراك بود. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع توصيفي تحليلي و مورد شاهدي است، كه با هدف  بررسي الكتروميوگرافي عضلات ماستر و تمپورال در موقع جويدن بر روي 15 كودك از نمونه هاي در دسترس 2 تا 12 ساله مبتلا به سندرم داون و 15 نفر از آن هايي كه طبق روش همسان سازي فرد به فرد از نظر سني و جنسيتي با نمونه هاي مبتلا به سندرم داون مطابقت داشتند صورت گرفت. ملاحظات اخلاقي: در اين مطالعه از همه والدين رضايت آگاهانه اخذ گرديد و هيچ آسيب جسمي متوجه افراد نبود. يافته ها:در مورد مقايسه ميانگين دامنه (شدت) سيگنال الكتريكي عضله بين دو گروه به غير از عضله گيجگاهي راست در هنگام جويدن و در مورد ميانگين بسامد ميانگين در هنگام جويدن به غير از عضله گيجگاهي چپ، در بقيه موارد تفاوت معنادار بود. در مورد مقايسه ميانگين بسامد ميانه سيگنال الكتريكي عضله در اكثر عضلات تفاوت ها غير معنادار بود. نتيجه گيري: ميانگين دامنه (شدت) و بسامد ميانگين سيگنال الكتريكي عضله در حالت جويدن در اكثر عضلات بين دو گروه مبتلا به سندرم داون و طبيعي متفاوت ولي در مورد ميانگين بسامد ميانه در اكثر عضلات تفاوت ها غير معنادار بود.