بررسي وضعيت دندان‌هاي مجاور خطوط شكستگي فك پايين و بالا در بيماران كمتر از 12 سال مراجعه‌كننده به بخش جراحي فك و صورت بيمارستان باهنر شهر كرمان طي سال‌هاي 1395-1389

مقدمه: بيشترين نگراني در درمان كودكاني كه دچار تروماي سر و صورت شده اند اثر تروما و درمان روي رشد مي باشد. با توجه به احتمال اينكه دندان هايي كه در مراحل مختلف تكامل در مجاور خط شكستگي قرار دارند، پروگنوز متفاوتي در رويش و ميزان بدشكلي خواهند داشت، در مطالعه حاضر به بررسي وضعيت دندان هاي اطراف خطوط شكستگي پرداخته شده است تا تاثير تروما بر اين دندان ها بررسي گردد. مواد و روش ها: اطلاعات 28 بيمار زير ۱۲ سال داراي شكستگي فك پايين و دنتوآلوئولار فك بالا كه بين سال هاي 9589 به بيمارستان باهنر مراجعه كرده بودند از پرونده آن ها استخراج گرديد و دندان هاي مجاور خط شكستگي از لحاظ كلينيكي و گرافي پانوراميك (بلافاصله بعد از عمل و در بازه ۶ تا 24 ماه پس از عمل) مورد ارزيابي قرار گرفتند. اطلاعاتي كه در گرافي هاي پانوراميك مورد بررسي قرار گرفت شامل ميزان تحليل داخلي و خارجي، ضايعه پاتولوژي و ميزان رشد دندان هاي مجاور خط شكستگي بود. ملاحظات اخلاقي: پروپوزال اين پژوهش توسط دانشگاه علوم پزشكي كرمان تاييد شده است. (كد اخلاق: IR.KMU.REC.1396.1398) يافته ها: 60.7% شكستگي ها در فك پايين رخ داده بود. 9/%67 موارد تحت درمان بسته و 7/%10 موارد تحت درمان باز بودند. در 3/%89 موارد ضايعه پاتولوژي، در 78.6% موارد تغيير رنگ و در 4/%71 درصد موارد نكروز دندان ها مشاهده نشد. 82.1% دندان ها رويش كامل داشتند. نتيجه‏ گيري: اكثريت دندان هاي مجاور خط شكستگي داراي رويش نرمال و فاقد مشكلات پاتولوژي، تغيير رنگ، دفورميتي ريشه و لقي بودند و تفاوتي در درمان باز و بسته ديده نشد.