بررسي قابليت ضدميكروبي پروبيوتيك‌ها عليه عوامل عفونت‌هاي بيمارستاني از طريق مهار بيان ژن ompA دراسينتوباكتربوماني

زمينه و هدف: اسينتوباكتربوماني عامل ايجاد انواع عفونت‌هاي بيمارستاني و داراي مقاومت آنتي‌بيوتيكي بالايي است. پروبيوتيك‌ها داراي توانايي توليد متابوليت‌ها با خاصيت ضدميكروبي هستند. اين پژوهش با هدف بررسي قابليت ضدميكروبي پروبيوتيك‌ها عليه عوامل بيماري‌زاي بيمارستاني و توان آن‌ها در مهار بيان ژن پروتئين غشاي خارجي A‌ مؤثر در تشكيل بيوفيلم در اسينتوباكتر بوماني انجام شد. مواد و روش ها: خاصيت ضدميكروبي پروبيوتيك‌ها عليه عوامل بيماري‌زاي بيمارستاني از نظر فنوتيپي ارزيابي شد. با تكنيك واكنش زنجيره‌اي پليمراز ژن پروتئين غشاي خارجي A‌ مؤثر در تشكيل بيوفيلم در اسينتوباكتربوماني شناسايي شد. پس از تيمار با سوپرناتانت باسيلوس ليكني فورميس با بيشترين خواص ضدميكروبي در بين پروبيوتيك‌هاي بررسي شده، بيان ژن پروتئين غشاي خارجي A‌ قبل و بعد از تيمار با تكنيك Real Time PCR مورد بررسي قرار گرفت. ملاحظات اخلاقي اين پژوهش با كد اخلاق IR.IAU.QOM.REC.1398.004 به تصويب كميته اخلاق دانشكده علوم‌پزشكي دانشگاه آزاد اسلامي واحد قم رسيد. يافته ها: نتايج اين پژوهش نشان داد در بين پروبيوتيك‌هاي مورد بررسي، سوپرناتانت باسيلوس ليكني فورميس خاصيت ضدميكروبي بر عليه جدايه بيمارستاني اسينتوباكتربوماني 52 A، اسينتوباكتربوماني 19606ATCC، كلبسيلا پنومونيه 70063 ATCC و سودوموناس آئروژينوزا PAO1 داشت. سوپرناتانت باسيلوس ليكني فورميس باعث مهار قابل توجه بيوفيلم و كاهش بيان ژن پروتئين غشاي خارجي A‌ مؤثر در تشكيل بيوفيلم در اسينتوباكتربوماني گرديد. نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق نشان داد باسيلوس ليكني فورميس توانايي توليد مواد با خاصيت ضدميكروبي و ضد بيوفيلمي را داراست و در آينده مي‌تواند يك گزينه‌ مناسب در كنترل عوامل ايجادكننده‌ عفونت‌هاي بيمارستاني در نظر گرفته شود.