الگوي ساختاري اضطراب امتحان بر اساس اشتياق تحصيلي، كمال‌گرايي و مديريت زمان با ميانجي‌گري كمك‌طلبي تحصيلي در دانش‌آموزان

زمينه و هدف: اضطراب امتحان از جمله مشكلات رايج در دوران تحصيل است كه پيامدهاي منفي زيادي را به دنبال دارد و بررسي مولفه هاي روانشناختي و رفتاري تاثيرگذار بر آن مي تواند به ارائه راهكارهاي موثر براي حل اين معضل كمك كند. بدين منظور، هدف پژوهش حاضر پيش‌بيني اضطراب امتحان بر اساس اشتياق تحصيلي، كمال‌گرايي و مديريت زمان با ميانجي‌گري كمك‌طلبي تحصيلي در دانش‌آموزان بود.روش: مطالعه حاضر، يك پژوهش كاربردي با روش همبستگي مبتني بر الگوي ساختاري است. جامعه آماري تمامي دانش‌آموزان پايه پنجم و ششم ابتدايي منطقه 5 شهر تهران در سال تحصيلي 1401-1400 بودند كه از بين آنها 250 نفر با روش نمونه‌گيري خوشه اي تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌هاي اشتياق تحصيلي پنتريچ و همكاران (1991) با پايايي 0.75، كمال‌گرايي فراست (1990) با پايايي 0.84، مديريت زمان مورهد و گريفين (1989) با پايايي 0.81، كمك‌طلبي تحصيلي ريان و پنتريچ (1997) با پايايي 0.79 و اضطراب امتحان فريدمن (1997) با پايايي 0.87 بود. داده هاي پژوهش با روش الگوسازي معادلات ساختاري در نرم افزار AMOS22 تحليل شدند.يافته‌ها: الگوي پيشنهادي پژوهش داراي برازش است و اثر غير مستقيم متغيرهاي اشتياق تحصيلي، كمال‌گرايي و مديريت زمان بر اضطراب امتحان از طريق كمك طلبي تحصيلي در سطح 0.05 P معني دار است.نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت اضطراب امتحان و تأثير آن بر عملكرد تحصيلي، نتايج اين پژوهش دربردارنده نكات مهمي براي سياست‌گذاران نظام تعليم و تربيت است.