بررسي عوامل تأثيرگذار بر روابط ايران و سوريه پس از جنگ هشت‌ساله دفاع مقدس

پايان جنگ ايران و عراق و پذيرش آتش‌بس دو جانبه، تغيير و تحولاتي را در ديپلماسي ايران به وجود آورده و زمينه را براي بازسازي روابط سياسي با برخي از كشورها فراهم آورد و برقراري رابطه با كشورهايي كه از لحاظ مواضع سياسي به ايران نزديك بودند، در دستور كار سياست خارجي قرار گرفت. سوريه كه در اين رديف از كشورها قرار داشت، جايگاه ويژه‌اي را در سياست خارجي ايران به خود اختصاص داده است؛ به‌طوري كه از آن به عنوان كشور دوست و برادر ياد شده است. ايجاد زمينه براي فروپاشي نظام دوقطبي، سوريه را از وضعيت قبلي خود خارج كرد. در چنين شرايطي، سوريه تلاش نمود تا روابط سياسي خود را با جهان ميانه‌روي عرب بازسازي نمايد. با تهاجم عراق به كويت، روابط ايران و سوريه كه تا حدودي با مسأله لبنان مخدوش شده بود، تحت تأثير آن قرار گرفت و زمينه مجدد همكاري‌هاي سياسي ميان دو كشور را فراهم نمود. در اين تحقيق بر آن شديم با روش توصيفي -تحليلي بر پايه اطلاعات كتابخانه‌اي و اسنادي به بررسي عوامل تأثيرگذار بر روابط ايران و سوريه پس از جنگ هشت‌ساله دفاع مقدس بپردازيم. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد عواملي از قبيل پيمان طائف و مواضع ايران و سوريه، حملة عراق به كويت و مواضع ايران و سوريه، كنفرانس صلح مادريد و مواضع ايران و سوريه، اختلافات ايران و امارات متحده عربي و موضع‌گيري سوريه، تهاجم تركيه به شمال عراق و مواضع ايران و سوريه، پيمان استراتژيك تركيه - اسرائيل و مواضع ايران و سوريه و اختلافات تركيه - سوريه از جمله عوامل تأثيرگذار بر روابط ايران و سوريه پس از جنگ هشت سال دفاع مقدس بوده است.