فراتحليل موانع استقرار بودجه‌ريزي مبتني بر عملكرد در دستگاه هاي اجرايي كشور

نظام بودجه‌ريزي مبتني بر عملكرد (عملياتي) به عنوان يك نظام مديريتي براي ارتقاي كارايي و اثربخشي مصرف منابع سازماني مورد توجه جدي دولت‌ها در سطوح ملي و محلي بوده است. در اين نظام اعتبارات بودجه اي بر مبناي عملكرد واحدهاي سازماني در راستاي توليد خروجي‌ها (محصولات و خدمات) يا همان اهداف كوتاه مدت و يا دستيابي به پيامدها و يا همان اهداف بلند‌مدت، تخصيص مي‌يابد و بدين ترتيب سازمان به سمت افزايش شفافيت در نحوه مصرف منابع براي انجام فعاليت‌ها، توليد خروجي‌ها و دستيابي به اهداف و استراتژي‌ها و نيز پاسخگويي بيشتر سوق مي‌يابد. روش پژوهش حاضر، كمي از نوع فراتحليل است. جامعه آماري پژوهش، شامل 71 مقاله درون‌مرزي است كه تعداد 20 مقاله با استفاده از روش نمونه‌گيري غيرتصادفي هدفمند به عنوان نمونه وارد فرايند فراتحليل شدند. پايايي شناسايي از طريق توافق داوران در انتخاب مقاله‌ها و طبقه‌بندي آنها، پايايي شناسه‌گذاري از طريق توافق داورها در مورد استفاده از مفاهيم خاص براي شناسه‌گذاري متغيرها و پايايي سطح معناداري و اندازه اثر از طريق توافق در محاسبات اندازه اثر در بين دو فراتحليل‌گر به دست آمد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد متغيرهاي فني و فرايندي، محيطي و انساني، مهمترين عوامل عدم استقرار بودجه‌ريزي عملياتي در دستگاه‌هاي دولتي كشور بودند. از ميان 3 متغير و 41 اندازه اثر، (اندازه‌هاي اثر بين 0.1-0.3، 0.3-0.5 و بالاتر از 0.5 بودند و به ترتيب كم، متوسط و زياد فرض شد)، سهم عوامل فني و فرايندي با ميانگين اندازه اثر 0.58 براي استقرار بودجه‌ريزي عملياتي پررنگ‌تر است. عوامل محيطي با ميانگين اندازه اثر 0.53، عوامل انساني با ميانگين اندازه اثر 0.51 به ترتيب اولويت دوم و سوم را تشكيل مي‌دهند.