تاثير مديريت سبز منابع انساني بر توسعه پايدار (مطالعه موردي: ستاد وزارت نفت ايران)

با توجه به مشكلات محيط‌زيستي ناشي از فعاليت‌هاي صنعتي در سال‌هاي اخير توجه به اقدامات سبز سازمان براي برطرف نمودن مشكلات محيط‌زيستي افزايش يافته است. در اين راستا مطالعه حاضر با هدف تاثير مديريت سبز منابع انساني بر توسعه پايدار انجام شده است. اين مطالعه از لحاظ هدف كاربردي است و از نظر روش اجرا در قالب يك پژوهش توصيفي-پيمايشي با رويكرد مقطعي انجام شده است. جامعه آماري شامل مديران ارشد، معاونان و كاركنان بخش مديريت منابع انساني در ستاد وزارت نفت ايران به تعداد 191 نفر مي‌باشد كه از اين ميان، نمونه‌اي متشكل از 130 نفر با استفاده از فرمول كوكران انتخاب شده است. در اين مطالعه براي جمع‌آوري اطلاعات جهت آزمون فرضيات از پرسشنامه‌اي استاندارد شامل 7 بعد و 36 سوال استفاده شده است. روايي پرسشنامه با استفاده از روايي محتوا و روايي همگرا و پايايي پرسشنامه با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي تاييد شد. براي آزمون فرضيات از تكنيك حداقل مربعات جزئي و نرم افزار اسمارت پي.ال.اس استفاده شده است. نتايج حاصل از آزمون فرضيه‌هاي تحقيق نشان داد كه مديريت سبز منابع انساني سبز تاثير مثبت و معناداري بر نگرش سبز، علاقه محيط‌زيستي و خودكارآمدي سبز دارد. همچنين مشخص شد كه ارتباطات سبز رابطه بين مديريت سبز منابع انساني با علاقه محيط زيستي، نگرش سبز و خودكارآمدي سبز را تعديل مي‌كند. همچنين مشخص شد كه خودكارآمدي سبز، نگرش سبز و علاقه محيط‌زيستي هر سه تاثير مثبت و معناداري بر رفتار سبز دارند. در نهايت مشخص شد كه رفتار سبز تاثير معناداري بر توسعه پايدار دارد.