تاثيرارائه تغيير پذير دستورالعمل هاي تمرينات نوروفيدبك بر زمان واكنش سالمندان

شروع دوران سالمندي در اغلب افراد همراه با كاهش عملكردهاي شناختي و حركتي همراه است. يكي از اين عملكردها كه تحت‌تأثير قرار مي گرد زمان واكنش مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي تأثير تمرينات نوروفيدبك باتوجه‌به اصل اختصاصي بودن تمرين بر زمان واكنش سالمندان بود. چهل سالمند در دامنه سني 65 تا 70 سال انتخاب و در يكي از گروه‌هاي تجربي (1) نوروفيدبك در نقطه Cz و موج بتا، فركانس ثابت، آرايش تمرين ثابت، 2) نوروفيدبك در نقطه Cz و موج بتا، فركانس ثابت، آرايش تمرين متغير 3) نوروفيدبك در نقطه Cz و موج بتا، فركانس متغير، آرايش تمرين ثابت، 4) نوروفيدبك در نقطه Cz و موج بتا، فركانس متغير، آرايش تمرين متغير) و كنترل (شم) تقسيم شدند. شركت‌كنندگان در پيش‌آزمون و پس‌آزمون در آزمون زمان واكنش ساده شركت كردند. نتايج آزمون تحليل كوواريانس نشان داد كه مداخلات نوروفيدبك بر زمان واكنش سالمندان تأثير دارد (0.05 p) و گروه فركانس و آرايش تمرين متغير بهترين عملكرد را نسبت به ساير گروه‌ها داشت (0.05 p). باتوجه‌به نتايج اين مطالعه مي‌توان گفت كه تمرينات نوروفيدبك در بهبود زمان واكنش سالمندان تأثير دارد و اين مداخلات بايستي بر اساس اصل اختصاصي بودن طراحي شوند.