گياهان اصلاح ژنتيكي شده و حساسيت غذايي

استفاده از مهندسي ژنتيك در عرصه توليد محصولات كشاورزي و تغيير مواد ژنتيكي موجودات زنده از طريق انتقال ژن از يك موجود به موجود ديگر، منجر به توسعه روزافزون مواد غذايي اصلاح‌شده ژنتيكي شده است. اين امر از يك سو باعث افزايش بازدهي توليد موادغذايي شده اما از سوي ديگر با ورود مواد غذايي اصلاح‌شده ژنتيكي در زنجيره غذايي انسان، نگراني‌هايي در ارتباط با خطرات بالقوه ناشي از توليد و مصرف اين گونه مواد ايجاد و پرسش‌هاي متعددي را در زمينه احتمال بروز عوارض نامطلوب مانند حساسيت غذايي، افزايش مقاومت نسبت به آنتي‌بيوتيك‌ها، اثرات مخرب محيطي و انتقال افقي ژن‌ها در جامعه مطرح كرده است. اولين محصول غذايي مهندسي ژنتيك شده (گوجه‌فرنگي)، در سال 1996 معرفي شد و به دنبال آن ذرت، سويا، پنبه، كلزا، سيب‌زميني، پاپايا، يونجه، كدو و چغندرقند با صفات ژنتيكي خاص با موفقيت توسعه يافتند و تجاري‌سازي شدند. ايمني زيستي، مجموعه‌اي از تدابير، سياست‌ها، مقررات و روش‌هايي براي تضمين بهره‌برداري از فوايد فناوري زيستي جديد و پيشگيري از آثار سوء احتمالي كاربرد اين فناوري بر تنوع زيستي، سلامت انسان، دام، گياه و محيط زيست است. اگرچه ايمني هر محصول جديد تراريخته قبل از تجاري‌سازي توسط مقامات نظارتي مختلف در سراسر جهان ارزيابي مي‌شود، اما بحث عمومي در مورد ايمني غذايي و حساسيت‌زايي گياهان تراريخته و خوراك حاصل از اين گياهان، كاهش نيافته است. براي ارزيابي ايمني و پتانسيل حساسيت‌زايي محصولات تراريخته روش‌هايي وجود دارد. هدف از اين مقاله ارزيابي پتانسيل حساسيت‌زايي گياهان تراريخته بر اساس مقالات علمي و منابع معتبر كُدكس، در اين زمينه‌ است.