مقايسه اثربخشي دارو درماني و واقعيت مجازي بر ادراك زمان سپري شده درد در بيماران سوختگي

زمينه و هدف: سوختگي يكي از مخرب‌ترين و دردناك ترين آسيب‌هاي پزشكي است. به دليل فرايندهاي دردناك درمان، مدت زمان سپري شده تعويض پانسمان و فرايندهاي درماني، براي اين بيماران بسيار طولاني و طاقت فرسا ادراك مي شود. اخيرا درمان هاي نوظهوري همچون واقعيت مجازي سه بعدي براي كاهش مدت زمان سپري شده ادراك درد مورد استفاده قرار گرفته اند. در اين راستا، هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي دارو درماني و واقعيت مجازي بر ادراك زمان سپري شده درد بيماران سوختگي مركز امام موسي كاظم (ع) شهر اصفهان بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر نوع طرح نيمه‌‌آزمايشي همراه با پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. بدين منظور از جامعه آماري اين پژوهش كه  كليه بيماران واجد شرايط بستري در بخش سوختگي مركز آموزشي درماني امام موسي كاظم (ع) شهر اصفهان در سال 1397 را تشكيل مي‌داد، 75 نفر از بيماران بخش سوختگي مركز آموزشي درماني امام موسي كاظم به شيوه نمونه‌گيري از نوع در دسترس انتخاب شدند. سپس با درنظر گرفتن معيارهاي ورود، تعداد 45 بيمار وارد مطالعه شده و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش1 (واقعيت درماني مجازي)، آزمايشي2 (دارو درماني) و يك گروه كنترل (هر گروه 15 نفر) گماشته شدند. آزمودني‌ها قبل و بعد از مداخلات به مقياس‌ درجه بندي تصويري درد (GRS) پاسخ دادند. يافته‌ها: نتايج تحليل واريانس نشان داد كه هر دو درمان واقعيت مجازي و دارو درماني بر ادراك زمان سپري شده درد در بيماران مبتلا به سوختگي تأثير معني دار داشت و در مقايسه دو درمان، ميان اثربخشي درمان واقعيت مجازي و  دارو درماني تفاوت معناداري در كاهش شدت درد يافت نشد (0/05 p). همچنين اثرات هر دو درمان در طول زمان و در مرحله پيگيري پايدار بود. نتيجه‌گيري: براي كاهش آسيب هاي ناشي از فرايند درمان در بيماران سوختگي، علاوه بر دارو درماني، استفاده از فناوري هاي نوظهوري همچون واقعيت مجازي مفيد به نظر مي رسد.