عوامل سازماني مرتبط با تمايل به ترك خدمت كاركنان بهداشتي درماني بخش غير‌دولتي شاغل در مراكز خدمات جامع سلامت حاشيه شهر مشهد

زمينه و هدف: ترك خدمت كاركنان، عواقب و هزينه هاي مستقيم و غيرمستقيم فراواني براي نظام سلامت در پي دارد و از اين حيث، بررسي و شناخت آن حاثز اهميت مي باشد. تمايل به ترك خدمت بهترين پيش بيني كننده براي ترك واقعي خدمت است. اين مطالعه با هدف تعيين عوامل سازماني مرتبط با تمايل به ترك خدمت كاركنان بهداشتي درماني بخش غيردولتي شاغل در مراكز خدمات جامع سلامت مستقر در حاشيه شهر مشهد انجام شد.روش بررسي: اين پژوهش توصيفي تحليلي بر روي 323 نفر از كاركنان در سال 98-1397 انجام شد. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود كه علاوه بر مشخصات دموگرافيك داراي سه بعد محيط كاري، تقاضاي كاري و حمايت اجتماعي بود. تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي انجام شد.يافته ها: تمايل به ترك خدمت كاركنان حدود 64 درصد بود. نمره ميانگين ابعاد سازماني مرتبط با تمايل به ترك خدمت شامل محيط كاري، تقاضاي كاري و حمايت اجتماعي، به ترتيب 45/95، 39/92، 38/49 بود. تحليل رگرسيون ترتيبي چندگانه نشان داد با افزايش يك واحد در نمرات عوامل محيط كاري، تقاضاي كاري و حمايت اجتماعي به شرط ثابت بودن ساير متغيرها، بخت ترك خدمت به ترتيب 0/076، 0/099 و  0/125 كاهش مي يابد (P 0/001).بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به بالا بودن ميزان تمايل به ترك خدمت كاركنان، وجود شرح وظايف روشن، حقوق و مزاياي مناسب با نوع و حجم كار، كاهش ابهام و تضاد نقش، افزايش تنوع كاري، افزايش اختيار، وجود فرصت پيشرفت و سبك رهبري حمايتي، مي‌تواند منجر به افزايش رضايت شغلي و كاهش تمايل به ترك خدمت كاركنان گردد.