رابطه سواد سلامت و تاب آوري با نقش ميانجي پذيرش خود در سالمندان

مقدمه: امروزه در اكثر جوامع، سالمندي به عنوان يك مسئله مهم مطرح است. محققان بر تاثير مثبت تاب آوري بر بهزيستي و سلامت سالمندان تاكيد دارند؛ لذا يافتن رابطه تاب آوري با مولفه هايي كه بيشترين مجاورت را با آن دارد، از اهميت زيادي برخوردار است. هدف پژوهش، تعيين رابطه سواد سلامت و تاب آوري با نقش ميانجي پذيرش خود در سالمندان بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل 110 نفر افراد بالاي 65 سال عضو خانه جهان ديدگان شهر ساري در سال 1399 مي باشد كه 85 نفر با استفاده از جدول كرجسي مورگان به روش تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پذيرش خود چمبرلين و هاگا  (۲۰۰۱)، سنجش سواد سلامت جمعيت شهري ايران (منتظري و همكاران، 1393) و پرسشنامه تاب آوري كونور و ديويدسون (۲۰۰۳) مي باشد. براي تجزيه و تحليل داده ها از مدل يابي معادلات ساختاري و نرم افزار  PLS3 استفاده شد. يافته‌ها: تحليل آماري نشان داد بين بين سواد سلامت و پذيرش خود، بين سواد سلامت و تاب آوري، بين پذيرش خود و تاب آوري و بين سواد سلامت و تاب آوري با نقش ميانجي پذيرش خود در افراد سالمند رابطه معناداري وجود دارد (p 0/001).نتيجه‌گيري: با ارتقاي سواد سلامت و بهبود ظرفيت پذيرش خود در سالمندان مي توان احساس آنها به خود را بهبود بخشيد و تاب آوري آنها را افزايش داد.