ويژگي‌هاي روانسنجي سياهه خودشيفتگي بيمارگون در نمونه‌اي از دانشجويان دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران در سال 1398

اهداف اين مطالعه با هدف ارزيابي ويژگي هاي روانسنجي سياهه خودشيفتگي بيمارگون و بررسي ويژگي‌هاي خودشيفتگي بيمارگون در نمونه‌اي از دانشجويان ايراني انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصيفي است. اين پژوهش بر روي 659 نفر از دانشجويان در مقاطع و رشته‌هاي مختلف و در سال تحصيلي 1398-1397 انجام شد كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. رواييِ صوري با اجراي سياهه در يك گروه متشكل از 30 نفر محاسبه شد. رواييِ همگرا با استفاده از آزمون عاطفه خودآگاه، سياهه شخصيت خودشيفته، سياهه افسردگي بك و مقياس عز‌ت‌نفس روزنبرگ محاسبه شد. براي بررسي ساختار هفت عاملي سياهه از تحليل عامليِ تأييدي استفاده شد. تفاوت ميانگين‌ جنسيت‌ها به روش تحليل واريانس چند‌متغيره محاسبه و تجزيه و تحليل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 20 وISREL نسخه 8/8‌ انجام شد. يافته ها: يافته‌هاي اين مطالعه، مدل هفت عاملي سياهه خودشيفتگي بيمارگون در جمعيت دانشجويان دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران را تأييد كرد. همساني دروني مقياس‌هاي اين سياهه (به‌جز مقياس خشم محق) بين 0/73 تا 0/85 برابر با 0/66 به‌‌دست آمد. همچنين همبستگي محاسبه‌شده ميان دو عامل كلي خودشيفتگي بزرگ‌منشانه و آسيب‌پذير با زيرمقياس‌هاي آزمون عاطفه خودآگاه، سياهه افسردگي بك و مقياس عزت‌نفس روزنبرگ معنادار بود و در رابطه با سياهه شخصيت خودشيفته رابطه معناداري نداشت (در سطح خطاي 0/05). مقايسه نمرات خودشيفتگي در جنسيت‌هاي مختلف نشان داد مقياس بزرگ‌منشي در جنسيت مذكر به‌طور معناداري بالاتر است. نتيجه گيري: يافته‌هاي اين مطالعه تأييد‌كننده اعتبار سياهه خودشيفتگي بيمارگون در جمعيت دانشجويان دانشگاه‌هاي دولتي شهر تهران است.