نقش واسطه‌اي ‌ترس از شكست، خود شفقت‌ورزي و عدم تحمل بلا‌تكليفي در رابطه بين‌ اهمال‌كاري تحصيلي و كمال‌گرايي

اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي ‌ترس از شكست، خود شفقت‌ورزي و عدم تحمل بلا‌تكليفي در رابطه بين ‌اهمال‌كاري تحصيلي و كمال‌گرايي‌ انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر، مدل‌يابي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه آماري، دانشجويان مشغول به تحصيل در مقطع كارشناسي ارشد در شهر تهران در سال 1399-1398 بودند. به روش نمونه‌گيري در دسترس 440 دانشجو به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. در اين پژوهش به ‌منظور تحليل داده‌ها از ماتريس همبستگي در نرم‌افزار SPSS ‌نسخه‌24 و مدل‌يابي معادلات ساختاري در نرم‌افزار‌Lisrel نسخه 8/80 استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان دادند اثر مستقيم كمال‌گرايي بر ترس از شكست، عدم تحمل بلاتكليفي، اهمال‌كاري تحصيلي مثبت و معنادار (p≥0/001) و اثر مستقيم كمال‌گرايي بر خود شفقت‌ورزي منفي و معنادار (p≥0/001) است. همچنين اثر مستقيم ترس از شكست بر اهمال‌كاري تحصيلي مثبت و معنادار (p≥0/001) و اثر مستقيم خود شفقت‌ورزي بر اهمال‌كاري تحصيلي منفي و معنادار (p≥0/001) بود. همچنين نتايج تجزيه‌و تحليل داده‌ها نشان داد ترس از شكست، عدم تحمل بلاتكليفي و شفقت‌خود در رابطه بين اهمال‌كاري تحصيلي و كمال‌گرايي نقش معناداري (p≥0/001) دارند. نتيجه گيري: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كه رابطه بين اهمال‌كاري تحصيلي و كمال‌گرايي ‌يك رابطه خطي و ساده نيست و ترس از شكست، خود شفقت‌ورزي و عدم تحمل بلا‌تكليفي در اين رابطه نقش واسطه‌اي دارد.