بررسي كارايي اقتصادي و بنيادهاي آن از منظر معرفت اسلامي

كارايي مفهومي اساسي و محوري در دانش اقتصاد، و به‎ويژه اقتصاد خرد، بوده و‌ايده‎اي براي تخصيص بهينه منابع و امكانات براي توليد كالاها و خدمات است.‌ اين مفهوم مي‎تواند از معياري براي ارزيابي فعاليت‎هاي اقتصادي فراتر رفته و اساس و پايه‎اي براي ترتيبات اجتماعي باشد و در نتيجه جهت‎دهي به حركت جامعه داشته باشد. بر‌اساساين، نقش‌ اين مفهوم در شكل‎گيري نظام اقتصادي بسيار مهم است. در ‌اين مقاله جايگاه ‌اين مفهوم در اقتصاد اسلامي به مثابه دانشي بررسي مي‌شود كه بر پايه معرفتي متفاوت از معرفت اقتصاد متعارف هويت مي‎يابد.‌ اين مقاله با استفاده از روش تحليل محتوا پس از بررسي مفهوم كارايي و بنيان‎ها و مفاهيم پيشيني آن، به بررسي مفاهيم مرتبط با آن در معرفت ديني−اسلامي مي‎پردازد و نتيجه مي‎گيرد ‌اين مفهوم با نوع نگرش اسلام به انسان و فعاليت‌هاي اقتصادي سازگار نبوده و نظام اقتصادي اسلام نمي‌تواند براساس ‌اين مفهوم سامان يابد.