تعيين تركييب بهينه ي مدهاي حمل و نقل شهري

عملكرد مطلوب روش‌هاي مختلف حمل ونقل شهري يك موضوع حياتي براي جابه جايي شهروندان است. هر يك از اين روش‌ها به دليل ويژگي هاي خاص از اولويت بندي متفاوتي برخوردار است و لازم است به‌كارگيري و توسعه آن ها متناسب با خصوصيات اين روش‌ها و شرايط شهر صورت گيرد. در مقاله ي حاضر مسئله، تخصيص مدهاي مختلف حمل ونقل شهري به تقاضاهاي موجود از هر مبدأ به هر مقصد مي باشد، به گونه اي كه كم ترين هزينه ي اجتماعي به سيستم تحميل شود. هدف از انجام اين تحقيق، تعيين تركيب بهينه اي از سيستم حمل ونقل شهري با در نظر گرفتن سطح مناسبي از راحتي در شهر اصفهان است. نتايج حاكي از آن است كه در حالت هاي مختلف تركيب هزينه و راحتي، مدل تخصيص هاي متفاوتي را ارائه مي دهد. تمامي اين تركيب ها كه نقاط پارتو مي باشند بهينه هستند كه با توجه به نظر سياست‌گذار، هريك از اين نقاط مي‌تواند جهت اجراي سياست هاي حمل ونقل  انتخاب شود. داده‌هاي استفاده شده در اين پژوهش بر اساس داده‌هاي مبدأ- مقصد اخذ شده از معاونت حمل و نقل و ترافيك شهرداري اصفهان بين 189 محدوده ترافيكي بوده و به‌منظور تسهيل در تخصيص مدهاي بهينه به داده‌هاي مبدأ - مقصد با تجميع نواحي همگن بين نواحي تجميعي 44 گانه تقليل يافته است. مدل مورد استفاده در اين پژوهش يك مدل برنامه ريزي خطي دو هدفه مي‌باشد. در اين پژوهش از نرم افزار گمز جهت مدل‌سازي، از نرم افزار ArcGIS به‌منظور داده‌ كاوي و از نرم‌افزارهاي Excel و SPSS جهت تحليل نتايج استفاده شده است.