بررسي تاثير همه گيري كوويد-19 بر بار كاري ذهني و فرسودگي شغلي كادر درمان: يك مطالعه ي مورد - شاهدي

اهداف: پارامترهاي روان‌شناختي از جمله مهم‌ترين مؤلفه‌ها در تعيين كارآيي شغلي كاركنان در محيط‌هاي كاري بوده و مي‌تواند به شدت تحت تأثير بيماري‌هاي همه‌گير مانند كوويد-۱۹ قرار گيرد. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير همه‌گيري كوويد-۱۹ بر بار كاري ذهني و فرسودگي شغلي كادر درمان در ايران انجام شد. روش ‌‌‌كار: اين مطالعه‌ي مورد- شاهدي، در بين پرسنل كادر بهداشت و درمان دو بيمارستان در استان تهران در سال ۱۴۰۰ انجام پذيرفت. كليه‌ي كاركنان شاغل در دو بيمارستان به روش سرشماري، وارد مطالعه شدند. تعداد كل افراد مورد مطالعه، ۴۱۲ نفر بود. براي بررسي بار كاري ذهني و فرسودگي شغلي به ترتيب از پرسش‌نامه‌هاي بار كاري ذهني NASA-TLX و پرسش‌نامه‌ي فرسودگي شغلي ماسلاچ (Maslach Burnout Inventory) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي Independent t-test و Chi-square تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه ميانگين سن، سابقه‌ي كار، ساعت كار روزانه و شاخص توده‌ي بدني كاركنان مورد مطالعه به ترتيب ۱۱/۴۸ ± ۳۶/۷۰ سال، ۷/۱۳ ± ۱۲/۵۳ سال، ۳/۱۳ ± ۹/۶۴ ساعت و ۴/۷۳ ± ۲۳/۸۹ كيلوگرم بر متر مربع بود. تفاوت معني‌داري بين دو گروه مورد و شاهد در مقادير بار كاري ذهني (۰/۰۱۱ = P) و فرسودگي شغلي (۰/۰۰۱ = P)، وجود داشت. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي حاصل از مطالعه‌ي حاضر نشان داد كه شيوع كوويد-۱۹ مي‌تواند مقادير متغيرهاي بار كاري ذهني و فرسودگي شغلي پرسنل بهداشت و درمان را در محيط‌هاي درماني افزايش دهد. بنابراين، انجام اقدامات كنترلي و مداخلات روان‌شناختي به منظور بهبود سلامت رواني و جسماني پرسنل و كادر بهداشت و درمان در طي همه‌گيري كوويد-۱۹ كاملاً ضروري است.