مقايسه‌ تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي و تناوبي هوازي با شدت بالا بر بيان ‌-microRNAهاي مرتبط با رگ‌زايي و ضدرگ‌زايي بافت چربي در موش‌هاي تغذيه‌شده با رژيم غذايي پرچرب

زمينه و هدف: فعاليت‌هاي ورزشي و چاقي، رگ‌زايي در بافت چربي را تغيير مي‌دهند و در نتيجه تغييرات زيادي در فرايندهاي متابوليكي ايجاد مي‌كنند. هدف از اين پژوهش مقايسه‌ تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي و تناوبي هوازي با شدت بالا بر بيان miRNAهاي مرتبط با رگ‌زايي و ضدرگ‌زايي بافت چربي در موش‌هاي صحرايي تغذيه‌شده با رژيم غذايي پرچرب بود.مواد و روش‌ها: در پژوهش بنيادي و تجربي حاضر، 60 سر موش صحرايي نر ويستار شش‌هفته‌اي ( g11.35 ± 192.40 = ميانگين وزن بدن) از انستيتو پاستور ايران تهيه شد. حيوانات پس از انتقال به محيط آزمايشگاه و يك هفته آشنايي با محيط جديد، به‌طور تصادفي به شش گروه مساوي تقسيم شدند: 1. غذاي عادي (CO)، 2. غذاي عادي+ تمرين مقاومتي (NRT)، 3. غذاي عادي+ تمرين تناوبي (NHT)، 4. غذاي پرچرب (HF)، 5. غذاي پرچرب+تمرين مقاومتي (HFRT)، 6. غذاي پرچرب+ تمرين تناوبي(HFHT) n= 10) در هر گروه). گروه‌هاي تمريني به مدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه قرارداد تمريني خود را اجرا كردند. تمرين مقاومتي شامل صعود از نردبان يك‌متري با شيب 90 درجه و 46 پله بود؛ در ابتدا وزنه‌ بسته‌شده به دم موش‌ها 30 درصد وزن بدن آن‌ها بود و به‌تدريج به حدود 180 درصد وزن بدن آن‌ها در هفته‌ پاياني رسيد. تمرينات در پنج نوبت چهار تكراري اجرا شد. تمرين تناوبي هوازي با شدت بالا روي نوار گردان با سرعت اوليه‌ ۱۵ متر در دقيقه شروع شد و در هر جلسه، يك تا دو متر در دقيقه، براساس توانايي موش‌ها به سرعت نوار گردان اضافه شد. در هفته‌ پاياني، تمرين به شش وهله‌ سه‌دقيقه‌اي دويدن با سرعت ۴۰ متر بر دقيقه با شيب 15 درجه رسيد. به‌منظور بررسي تأثير تمرينات مقاومتي و تناوبي هوازي و رژيم غذايي پرچرب (58 درصد كالري به شكل چربي) بر متغيرهاي miR221, miR222, miR329 و VEGF، آزمودني‌ها در هر گروه 48 ساعت پس از آخرين جلسه‌ تمريني كشته شدند و نمونه‌برداري از بافت چربي مزنتريك (روده بند) بلافاصله پس از كشتن حيوانات با دقت انجام گرفت. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي t مستقل و آنواي يك و دوراهه در سطح معناداري 0.05 ≥P انجام گرفت.نتايج: نتايج نشان داد در miR221 ,miR222 و VEGF در گروه‌هاي غذاي عادي+ تمرين مقاومتي ، غذاي عادي+ تمرين تناوبي و غذاي پرچرب+ تمرين مقاومتي نسبت به گروه كنترل به‌طور معناداري بيشتر بود (0.01≥P). اما miR329 فقط در گروه غذاي پرچرب به‌طور معناداري بيشتر از گروه غذاي عادي+ تمرين تناوبي بود (0.022=P).نتيجه‌گيري: به‌طور كلي نتايج پژوهش حاضر نشان داد تمرينات مقاومتي و تناوبي هوازي با شدت بالا از طريق افزايش miR221, miR222 و كاهش miR329  به فعال شدن مسيرهايي كه سبب افزايش پروتئين VEGF مي‌شوند و در نهايت افزايش رگ‌زايي در موش‌هايي با رژيم غذايي پرچرب و عادي منجر شد. ازاين‌رو اين تمرينات عامل مهم رگ‌زايي و سازوكاري در بافت چربي هستند كه ممكن است طي اين فرايند بتوانند تغييرات زيادي را در بافت چربي ايجاد كنند. هرچند به‌منظور تأييد اين نكته و تعميم آن به انسان به پژوهش‌هاي بيشتر به‌ويژه بر نمونه‌هاي انساني نياز است. همچنين با توجه به اينكه تأثير تمرين مقاومتي بر miRNAها نسبت به تمرين تناوبي بيشتر بود، اين تمرينات مي‌تواند جايگزين مناسبي براي تمرينات تناوبي باشد.