اثربخشي آموزش گروهي روانشناسي مثبت‌نگر بر اشتياق شغلي و انگيزه شغلي كارمندان

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزشي گروهي مبتني بر روانشناسي مثبت‌نگر بر اشتياق شغلي و انگيزه شغلي كارمندان آزمايشگاه بيمارستان مدرس انجام شده است. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه كنترل مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كارمندان (80 نفر) آزمايشگاه بيمارستان مدرس در سال 1398 مي‌باشند. در اين مراكز 30 نفر به‌عنوان نمونه براي شركت در اين پژوهش به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) گمارش شدند .ابزار پژوهش شامل پرسش نامه اشتياق شغلي - اسكافيلي و همكاران (2002) و پرسش نامه انگيزش شغلي رايت (۲۰۰۴) بود. جهت تحليل داده‌هاي به‌دست‌آمده و آزمودن فرضيه‌هاي پژوهشي از آزمون كلموگروف- اسميرنوف و تحليل كوواريانس تك متغيره با استفاده از نرم‌افزار 24spss استفاده شد. نتايج نشان داد كه آموزشي گروهي مبتني بر مثبت‌نگري - اشتياق شغلي كارمندان (F=16/09, P=0/001) - و انگيزش شغلي كارمندان (19/23=F، 0/001=p) را به طور معناداري افزايش داده است. بنابراين از اين روش براي ارتقاء انگيزه و اشتياق شغلي كاركنان در محيط‌هاي سازماني مي‌توان استفاده كرد.