نقش واسطه‌اي تعالي‌يابي شغلي در رابطه بين انطباق‌پذيري مسير شغلي با اشتياق شغلي

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش واسطه اي تعالي يابي شغلي در رابطه بين انطباق پذيري مسير شغلي با اشتياق شغلي انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري كاركنان بنياد شهيد و امور ايثارگران شهر تهران در سال 1398 بود. از اين جامعه تعداد 282 نفر با استفاده از روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقياس انطباق پذيري مسير شغلي(ساويكاس، 2012)، پرسش نامه تعالي يابي شغلي(اسلمپ و ولابرودريك،2013)، و مقياس اشتياق شغلي اترخت(اسكافلي و همكاران، 2002) گردآوري و با استفاده از مدل سازي معادلات ساختاري تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد اثر مستقيم انطباق پذيري مسير شغلي بر تعالي يابي شغلي(β=0/38, P 0/01)، اثر مستقيم تعالي يابي شغلي بر اشتياق شغلي(β=0/45, P 0/01)، و اثر مستقيم انطباق پذيري مسير شغلي بر اشتياق شغلي(β=0/23, P 0/01 ) مثبت معنادار است. همچنين، نتايج نشان داد كه نقش واسطه اي تعالي يابي شغلي در در رابطه انطباق پذيري مسير شغلي با اشتياق شغلي (β=0/17, P 0/01) معنادار است. نتيجه گيري: بر اساس يافته ها، مي توان نتيجه گرفت كه اگر سازمان فضاي مطلوبي براي كارمندان ايجا كند، آنها مي توانند از طريق تعالي يابي شغلي، انطابق پذيري مسير شغلي را در محل كار ابراز كنند كه اين به نو به خود به افزايش اشتياق شغلي منجر مي شود.