بررسي ارتباط دردهاي اسكلتي عضلاني با ريسك فاكتورهاي ارگونومي در رانندگان كاميون

سابقه و هدف: : ريسك بروز اختلالات اسكلتي - عضلاني ناشي از عوامل مختلف كاري مانند عوامل ارگونومي در رانندگان كاميون ها قابل توجه است. هدف اين مطالعه بررسي تاثير ريسك فاكتورهاي ارگونومي بر شيوع درد هاي اسكلتي عضلاني در رانندگان كاميون بود. روش بررسي: اين مطالعه به صورت مقطعي و از نوع توصيفي - تحليلي بر روي200 نفر از رانندگان كاميون هابه روش نمونه گيري خوشه اي دومرحله اي انجام شد. از پرسشنامه ارگونومي و ايمني رانندگان شامل مشخصات دموگرافيك، شرايط كاري (استرس ورضايت شغلي)، درد در نواحي نه گانه بدن در 12ماه گذشته بر اسا س Body Mapاستفاده شد. براي تحليل داده ها از شاخص هاي مركزي و آزمون هاي ناپارامتري اسپيرمن و كروسكال واليس استفاده شد. يافته ها: ميانگين (±انحراف معيار) سني رانندگان 9± 47.5 سال بودكه بطور ميانگين 10.66 ساعت در طي مدت 24 ساعت رانندگي مي كردند. 99.5 درصد از دردناحيه كمر شكايت داشتند كه40 % درد از نوع خفيف و 59.5 % زياد بود. در ناحيه زانو 59.5 % درد زياد را گزارش كردند. ارتباط بين درد درنواحي آرنج و پابا جابجايي و حمل بار و همچنين درد نواحي گردن و مچ دست با حركات دست و بازومعني دار بود 0.05 p. ارتباط معني داري بين درد نواحي نه گانه بدن با رضايت شغلي يافت نشد. نتيجه گيري: ريسك فاكتورهاي ارگونومي نقش مهمي در بروز دردهاي اسكلتي عضلاني در رانندگان دارند كه نيازمند آموزش و توجه خاص به اين گروه شغلي همراه با انجام اقدامات پيشگيرانه ودرماني است.