تحولات هويت قومي در جامعه شهري اهواز (از دوره دوم پهلوي تا دوران جمهوري اسلامي)

بر مبناي نظريات هويت قومي احساس تعلق به قوميت با توجه به سياست‌هاي قومي، شرايط اقتصادي، باز يا بسته بودن نظام اجتماعي و ... پديده‌اي متغير است كه ممكن است در دوره‌اي نقش و اهميت خود را ازدست‌داده و در برهه‌اي ديگر به هويت مسلط تبديل شود. بر همين اساس مقاله پيش‌رو در پي بررسي تحولات هويت قومي در شهر اهواز از دورة پهلوي دوم تا دوران جمهوري اسلامي مي‌باشد. داده‌هاي پژوهش بر مبناي تكنيك تاريخچه زندگي و از طريق مصاحبه كيفي نيمه‌ساختار يافته جهت شناسايي و درك ذهنيت افرادي كه تجربه زيسته آن‌ها در شهر اهواز شكل‌گرفته، به دست آمده‌اند. براي تجزيه‌وتحليل مصاحبه‌ها از روش تحليل مضمون استفاده ‌شده كه از اين طريق ده مضمون اوليه و سه مضمون محوري شناسايي شده است. مضامين محوري در دوره پهلوي دوم «هويت قومي در مسير ادغام» در دوره انقلاب تا پايان جنگ «هويت قومي در مسير همبستگي اجتماعي» و دوران بعد از جنگ «هويت قومي در مسير تمايزيابي» مي‌باشد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه در قياس با دوره‌هاي گذشته دو قوم بختياري و عرب در شهر اهواز تمايل بيش‌تري به هويت‌يابي بر پايه قوميت دارند و هويت قومي به يك هويت پررنگ و اثرگذار در جامعه شهري اهواز تبديل شده است.