ساخت برنامه داربست‌سازي انگيزشي بر اساس الگوي نقشه‌نگاري مداخله و اثربخشي آن بر جهت‌گيري‌هاي هدفي و ارزيابي‌هاي شناختي والدين

هدف: پژوهش حاضر با هدف ساخت برنامه داربست‌سازي انگيزشي و تعيين اثربخشي آن بر جهت‌گيري‌هاي هدفي و ارزيابي‌هاي شناختي والدين انجام شد. روش: پس از طراحي برنامه آموزشي داربست سازي انگيزشي بر اساس نقشه نگاري مداخله، به منظور بررسي اثربخشي آن از پژوهش شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون همراه با پيگيري و گروه گواه استفاده شد. جامعه آماري شامل تمامي والدين دانش‌آموزان پايه هشتم منطقۀ 4 آموزش و پرورش شهر تهران و نمونۀ آماري نيز شامل 30 مادر داراي فرزند كلاس هفتم و هشتم بودند كه به كمك روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و پس از واگذاري در گروه‌هاي آزمايشي به مقياس ارزيابي شناختي استرس وابزار جهت گيري هدفي والدين پاسخ دادند. برنامه داربست‌سازي انگيزشي در ده جلسه دو ساعته به صورت هفتگي و از طريق اپليكيشن واتساپ براي گروه آزمايش اجرا شد. يافته ها: نتايج روش آماري تحليل واريانس مختلط ساده نشان داد كه اين برنامه با 0/05 P، در افزايش جهت‌گيري هدفي تسلطي (4/20 =F) و ارزيابي چالشي (4/40 =F) و ارزيابي از منابع (6/31 = F) و در كاهش جهت‌گيري عملكردي (3/97 =F) و ارزيابي شناختي تهديدنگر (3/88 =F) مؤثر بود. نتيجه گيري: در مجموع، نتايج با تاكيد بر مشخصه‌هاي كاركردي برنامه داربست‌سازي براي تغيير در وضعيت انگيزشي والدين نشان داد كه اصطلاح‌شناسي انگيزشي معرف نيمرخ انگيزشي والدين با سازه‌هاي انگيزشي ناظر بر جهت‌گيري انگيزشي دانش‌آموزان مشابه بود. بنابراين، جهت‌گيري انگيزشي والدين به عنوان يكي از تعيين كننده‌ترين عناصر بافتاري مؤثر بر نيمرخ انگيزشي دانش‌آموزان محسوب مي‌شود.