اثربخشي مداخله مبتني بر رويكرد ماتريكس و tDCS بر ولع خوردن و فعاليت بدني در افراد داري اضافه وزن

هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسي اثربخشي مداخله مبتني بر پذيرش و تعهد با رويكرد ماتريكس و تحريك جدار جمجمه‌اي با جريان مستقيم (tDCS) بر ولع خوردن و فعاليت بدنيِ افراد مبتلابه چاقي و اضافه‌وزن صورت گرفته است. روش: طرح پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري سه‌ماهه با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را كليه افراد داري اضافه‌وزن شهر تهران در سال 1400 تشكيل دادند كه از ميان آن‌ها 40 نفر به شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به شيوه تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه فعاليت بدني بك (1982) و پرسشنامه ولع خوردن سپدا-بنيتو (2000، FCQ-T) بود. گروه آزمايش بسته مداخلاتي را طي 12 هفته در جلسات گروهي آنلاين 2 ساعته و 8 جلسه فردي tDCS تحريك AR/CL (با شدت 2 ميلي‌آمپر و به مدت 20 دقيقه) و گروه كنترل 8 جلسه فردي tDCS تحريك AR/CL (با شدت 2 ميلي‌آمپر و به مدت 20 دقيقه) را دريافت كردند. يافته‌ها: نتايج تحليل واريانس آميخته درون‌گروهي و بين گروهي نشان داد كه بسته مداخلاتي درماني تلفيقي كنترل وزن مبتني بر پذيرش و تعهد با رويكرد ماتريكس و تحريك جدار جمجمه‌اي با جريان مستقيم (tDCS) در مقايسه با tDCS صرف، بر فعاليت بدني و ولع خوردن افراد داري اضافه‌وزن تأثير معناداري داشته است. نتيجه‌گيري: بر اساس اين يافته‌ها مي‌توان گفت بسته درماني مطالعه حاضر مي‌تواند گزينه مناسبي جهت افزايش فعاليت بدني و كاهش ولع خوردن افراد داري اضافه‌وزن باشد.