اثربخشي روان‌درماني مثبت‌نگر بر تاب‌آوري رواني پرستاران زن با علائم اضطراب

زمينه و هدف: شيوع ويروس كوويد-۱۹ و بروز پيك‌هاي متعدد در كشور به‌مرور پرستاران را با آسيب‌هاي رواني و هيجاني مواجه ساخته است. بر اين اساس پژوهش حاضر باهدف بررسي اثربخشي روان‌درماني مثبت نگر بر تاب‌آوري رواني پرستاران زن با علائم اضطراب انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش شامل پرستاران زن با علائم اضطراب شهر اصفهان در سه‌ماهه زمستان سال ۱۳۹۹ بود. در اين پژوهش تعداد ۴۰ پرستاران زن با علائم اضطراب با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه گمارده شدند (هر گروه ۲۰ پرستار). گروه آزمايش روان‌درماني مثبت نگر را طي يك ماه در ۸ جلسه ۷۵ دقيقه‌اي به‌صورت آنلاين دريافت نمودند. پس از شروع مداخله در گروه آزمايش ۴ نفر و در گروه گواه ۳ نفر ريزش داشتند. پرسشنامه‌هاي مورداستفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب (بك و همكاران، ۱۹۹۸) و پرسشنامه تاب‌آوري (كانر و ديويدسون، ۲۰۰۳) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس آميخته و آزمون t وابسته با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS ويرايش ۲۳ مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه روان‌درماني مثبت نگر بر اضطراب و تاب‌آوري پرستاران زن با علائم اضطراب تأثير معنادار داشته (0/001 p) و توانسته منجر به كاهش اضطراب و افزايش تاب‌آوري پرستاران شود. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه روان‌درماني مثبت نگر با بهره‌گيري از فنوني همانند چشم‌انداز مثبت به زندگي و آموزش خوش‌بيني و اميد به آينده مي‌تواند به‌عنوان يك درمان كارآمد جهت كاهش اضطراب و افزايش تاب‌آوري پرستاران زن با علائم اضطراب مورداستفاده قرار گيرد.