ارائۀ الگوي توسعة توان‌مندي كارآفريني نسل جوان كشور در بستر برنامه‌ريزي درسي آموزش عالي

هدف از اين تحقيق ارائۀ الگوي توسعۀ ‌‌توان‌مندي كارآفريني نسل جوان كشور در بستر برنامه‌ريزي درسي آموزش عالي بود. تحقيق حاضر، از نظر هدف، توسعه‌‌اي و به‌صورت كيفي به‌روش داده‌بنياد گليزري بود. جامعۀ آماري در پيشينۀ مطالعاتي را كليۀ متون نظري و پژوهشي داخلي و خارجي دردست‌رس، مراجع مرتبط، و اسناد بالادستي نظام آموزش‌و‌پرورش كشور جمهوري اسلامي ايران تشكيل داد. روش نمونه‌گيري از اين جامعه ‌هدف‌مند بود و در بخش مصاحبه با خبرگان جامعۀ تحقيق شامل پانزده نفر متخصص حوزۀ برنامۀ درسي و كارآفريني بود كه به‌روش گلوله‌برفي و درحد اشباع‌نظري انتخاب شدند. يافته‌ها نشان داد كه در بخش پيشينۀ تحقيق در قالب هشت عامل تعداد 46 مؤلفه استخراج و در بخش مصاحبه با خبرگان 71 مؤلفه و در قالب دوازده عامل استخراج شد كه درنهايت، موارد تكراري و مشابه حذف و موارد نهايي، كه شامل صد مؤلفه در قالب دوازده عامل بودند، استخراج شدند كه در شرايط عِلي عواملي چون خلاقيت و نوآوري، رهبري، تجربۀ كارآفرينانه، و آموزش و ‌هم‌چنين، در شرايط مداخله‌گر، پنج عامل ‌كار گروهي، پشتكار، ريسك‌پذيري، استقلال‌طلبي، و مثبت‌انديشي و در شرايط زمينه‌اي سه عامل اصلي آشناسازي با صنعت، ويژگي‌هاي دانشگاه، و پشتيباني و زيرساخت مؤثر در الگوي برنامه‌هاي درسي براساس شاخص‌هاي كارآفريني شناسايي و تعيين شدند.