مدلسازي عددي پتانسيل اقليمي تهويه طبيعي با هدف كاهش مصرف انرژي و تعديل تغييرات آب و هوايي (مطالعه موردي: استان گيلان)

امروزه، با توجه به تغييرات آب و هوايي، استفاده از روش‌هاي كاهش مصرف انرژي و انتشار گازهاي گلخانه‌اي در بخش‌هاي مختلف از جمله ساختمان مي تواند درمقابله با اثرات سوء ناشي از اين پديده موثر واقع گردد. شناسايي پتانسيل تهويه طبيعي و ايجاد شرايط آسايش در محيط داخلي مورد توجه بسياري از محققان و طراحان ساختمان به ويژه در اقليم‌هاي مرطوب است. از اينرو، در مطالعه حاضر تلاش گرديده تا پتانسيل تهويه طبيعي در استان گيلان مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد. بدين‌منظور، از داده‌هاي ساعتي شش ايستگاه هواشناسي شامل منجيل، آستارا، انزلي، لاهيجان، تالش، رشت استفاده شده است. اين داده‌ها شامل جهت و سرعت باد، دما، نقطه شبنم، فشار سطح دريا، فشارسطح ايستگاه، رطوبت نسبي، حداقل دما، حداكثر دما، دماي تر، فشار بخار، فشار بخار اشباع مي‌باشند. سپس پتانسيل اقليمي تهويه طبيعي براي بازه زماني 17 ساله (2021-2004) با استفاده از مدل عددي CPNV محاسبه شد. نتايج نشان داد كه ايستگاه منجيل و انزلي به‌ترتيب بيشترين و كمترين پتانسيل اقليمي تهويه طبيعي را در ميان ايستگاه‌هاي مورد مطالعه داشته اند. با بررسي موقعيت و عوامل جغرافيايي مشخص شد كه دو عامل فاصله از دريا و ارتفاع ايستگاه مي توانند عوامل موثري در اين پتانسيل باشند. با اين حال، عامل ارتفاع ايستگاه با ميزان ضريب همبستگي 0/97 بيشترين تاثير را در پتانسيل اقليمي تهويه طبيعي ايستگاه‌هاي مورد مطالعه نشان داد. همچنين، با طراحي نقشه‌هاي حرارتي مشخص شد كه ايستگاه منجيل بالاترين تعداد ساعات آسايش را نسبت به ساير ايستگاه‌ها داراست به طوريكه به دليل دورتر بودن از دريا، ارتفاع بيشتر نسبت به ايستگاه‌هاي مورد مطالعه، بادخيز بودن منطقه و شرايط متعادل تر آب و هوايي، از بيشترين پتانسيل تهويه طبيعي در طول سال در بين ايستگاه‌هاي استان گيلان برخوردار است.