تعديل اثرات تغييرات آب و هوايي با ارتقاء الگوي كشاورزي شهري پايدار با استفاده از روش‌هاي BWM و ARAS (مطالعه موردي: منطقه 22 شهرداري تهران)

تغييرات اقليمي و افزايش جمعيت شهرها سبب بروز مشكلات متعدد محيط زيستي شده است. كاهش كاركرد كشاورزي شهري نيز كارايي زيرساخت‌هاي سبز و خدمات اكوسيستمي آنها را به‌طور طبيعي ناكارآمد كرده است. هدف از اين پژوهش ارائه الگوي كشت پايدار گياهان مثمر در شهرها جهت تعديل اثرات تغييرات آب و هوايي و كاربري اراضي در منطقه 22 شهرداري تهران مي‌باشد. در اين مطالعه نقشه كاربري اراضي سال 2000 و 2020 با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي لندست، تهيه شد. سپس با مدل LCM به پيش بيني تغييرات كاربري اراضي سال 2050 پرداخته شد. براي بررسي تغييرات اقليمي سناريوهاي RCP شبيه سازي گرديد. براي به‌دست‌آوردن وزن معيارهاي انتخاب گياهان مثمر از 4 معيار و 21 زيرمعيار و روش بهترين- بدترين (BWM) و از روش ارزيابي نسبت تجمعي (ARAS) براي رتبه‌بندي اين گياهان مثمر استفاده شد. بر اساس نتايج بدست آمده مشخص شد كه فضاهاي سبز و كشاورزي به ترتيب از سال 2000 تا 2050 مقدار 12% و 4.5%- تغيير خواهند داشت. ريسك تغييرات اقليمي نيز گرمايش 1.32 تا 2.27 درجه را پيش بيني كرد. بر همين اساس نقشه تناسب منطقه براي كشاورزي شهري و مساحت طبقات تناسب با توجه به معيار سازگاري با شرايط محيط زيستي منطقه (با وزن 0/472)، شرايط اكولوژيك (0.268)، سازگاري با محيط زيست شهري (با وزن 0/179) و زيبايي شناختي (با وزن 0/081) تهيه گرديد. بر اساس نظركارشناسان گونه‌هاي گياهي مثمر، بنه، كنار، بادامك، پسته و زيتون خوراكي بالاترين اولويت جهت كشت در مقياس كلان و متوسط شهري را پيدا كرده اند. حدود 40 درصد منطقه داراي تناسب خوب و بالا براي كاشت اين گياهان مي باشد.