پذيرش فناوري زنجيره بلوك در صنعت بانكداري ايران

در صنعت بانكداري تحت تاثير تحول اقتصادي، توسعه اينترنت و نوآوري‌هاي مالي است. از همين رو صنعت بانكداري نيازمند تحول فوري و جست‌و جوي راه‌هاي توسعه جديد مي‌باشد. از سوي ديگر فناوري زنجيره بلوك يك فناوري تحول آفرين است كه موجب تغيير در مدل‌هاي كسب‌وكار مي‌شود. با استفاده از معماري نرم افزار توزيع شده و رايانش پيشرفته، زنجيره بلوك مي‌تواند شيوه تبادل اطلاعات بين كنشگران زنجيره را تغيير دهد. از همين رو هدف اين پژوهش شناسايي عوامل موثر بر پذيرش و به كارگيري فناوري زنجيره بلوك در صنعت بانكداري ايران مي‌باشد. اين پژوهش كاربردي و از نوع روش توصيفي همبستگي است. مدل تئوري يكپارچه پذيرش و استفاده از فناوري به عنوان مدل نظري پژوهش به كار گرفته شد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كاركنان صنعت بانكداري در شعب شيراز مي‌باشد. براي تحليل داده ها از معادلات ساختاري و نرم افزار اسمارت پي ال اس استفاده شد. نتايج نشان داد كه انتظار عملكرد، انتظار تلاش، تاثير اجتماعي و عوامل فردي تاثير معناداري بر نيت استفاده از فناوري زنجيره بلوك دارند. همچنين عامل آخر و مهم تاثير مثبت عامل نيت رفتاري بر كاربري واقعي فناوري زنجيره بلوك بود. در نهايت در نظام بانكداري ايران به كارگيري فناوري زنجيره بلوك به عنوان راهي براي رفع محدوديت‌هاي اقتصادي و پرداخت هاي تجاري مورد پذيرش قرار مي‌گيرد.