ارائه مدل توسعه فناوري صنعت خودروسازي ايران مبتني بر شبكه هاي همكاري مشترك

تخصصي شدن و افزايش روزافزون پيچيدگي فناوري‌ها، كاهش دوره عمر فناوري و افزايش هزينه و ريسك توسعه از مهمترين دلايلي هستند كه بنگاه‌ها را ملزم به بهره‌گيري از روش‌هاي همكاري در توسعه فناوري‌ها مي‌نمايد. در دهه‌هاي اخير طراحي شبكه‌اي اثربخش و كارآمد از همكاران در فرآيندهاي مختلف صنعتي، به چالشي جدي تبديل شده است. همانطور كه همكاري موجب كاهش ريسك در نوآوري و توسعه فناوري مي‌گردد، ريسك‌هايي نيز در خود همكاري فناورانه نهفته است كه در نتيجه آن بر اساس مطالعات انجام گرفته درصد قابل توجهي از همكاري‌ها با شكست يا عدم موفقيت كافي همكاري مواجه مي‌گردند .در اين پژوهش مدل پيشنهادي با تلفيق مدل توسعه تكنولوژي و مدل همكاري مشترك، در صنعت خودروسازي طراحي شده است. ابعاد مدل پيشنهادي عبارتند از: تحليل راهبردي همكاري مشترك ، شناسايي سازمان همكار ، طرح‌ريزي همكاري مشترك ، مديريت و اجراي همكاري ، تحقيق و توسعه و آمادگي توسعه فناوري، طراحي محصول و تصديق فناوري، يكپارچه‌سازي و اجرا ، پشتيباني و توسعه فناوري جديد.نتايج اين تحليل حاكي از تاييد ابعاد 8 گانه به همراه شاخص‌هاي آنان بود. نتيجه پژوهش بيانگر آن است كه بهره گيري از همكاري مشترك به ويژه در فناوري‌هاي پيشرفته در صنعت خودرو مي‌تواند سبب ايجاد مزيت رقابتي و رفع موانع توليد و ارتقا توانمندي دانش فني اكتساب شده در سازمانهاي تحقيق و توسعه خواهد بود. هچنين توسعه فناوري نيازمند هماهنگي بين كنشگران اصلي در فرايند توسعه فناوري مي‌باشد تا علاوه بر ايجاد زيرساخت، آموزش، كاربرد، شرايط خدمات پس از فروش را در كليه زنجيره تامين فراهم نمايند.