مروري بر مغز اخلاقي

يكي از موضوعات اصلي در بحث زيست شناسي قرن بيست و يكم ترقي و پيشرفت انساني است كه از مزيت هاي زيادي همچون رشد شناختي و زيباشناسي برخوردار است. با اين حال يكي از رويكردهاي مهم در اين عرصه «تقويت اخلاق» است. جامعه اي با اكثريت مردم اخلاق مدار، يك روياي تاريخي براي بشريت محسوب مي شود. افراد از نظر استدلال اخلاقي با يكديگر متفاوت هستند، اما فرايند دخيل در اين تفاوتها در مغز تا حدودي شناخته شده است؛ به عبارتي تنوع افراد در درك ارزشهاي اخلاقي ممكن است با تغييرات منطقه اي در ساختار مغزي مرتبط باشد. در اين مقاله مروري كليه مقالات چاپ شده ده سال اخير در حيطه اخلاق مورد بررسي قرار گرفت . اين جستجو از طريق پايگاههاي علمي معتبر گوگل اسكولر، اسكوپوس و پاب مد انجام شده و اطلاعات لازم استخراج گرديد. اخلاق در سطح عملكرد يكپارچه است، نه در سطح شناختي  به اين معني كه «هسته اخلاقي» وجود ندارد و هيچ ناحيه و يا ساختار معلوم و معيني كه بتواند اخلاق و يا حتي ايده پردازي و برنامه ريزي رفتار اخلاقي را در فرد نشان دهد، وجود ندارد اطلاعات اخلاقي در مناطق گوناگوني از مغز همچون گيجگاهي، آهيانه جلويي و پيشاني پردازش مي شوند، اما مي توان اخلاق را به عنوان تابعي از ادغام حداكثري با احساسات، شناخت اجتماعي و ساير حساسيتها در نظر گرفت كه با استفاده از سازمان دهي ساختارهاي شناختي، يك جهان مشترك از روابط انساني را به تصوير مي كشد و در زندگي اجتماعي به كار گرفته مي شود.