تبيين نقش رقابت جويي در پيش بيني ميزان پرخاشگري جوانان: بررسي نقش واسطه اي تعاملات خانوادگي

هدف از انجام پژوهش حاضر، تبيين نقش رقابت جويي در پيش بيني ميزان پرخاشگري جوانان با نقش واسطه گري تعاملات خانوادگي مي باشد. به منظور سنجش رقابت جويي از پرسشنامه استاندارد ماكسول و موريس (2007)،  براي پرخاشگري از پرسشنامه باس و پري(1992) و در نهايت براي سنجش نقش واسطه اي تعاملات خانوادگي از پرسشنامه 10 سوالي ديويد السون و هاوارد بارس(1985) استفاده شده است. روايي و پايايي اين پرسشنامه در اين تحقيق و تحقيقات مشابه به تاييد رسيده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه همه فرضيه هاي فرعي پژوهش به همراه فرضيه اصلي اول با اطمينان 95% با توجه به سطح معناداري پايين تر از 0.05 مورد تأييد قرار مي گيرند؛ بنابراين با توجه به نتايج اين پژوهش بين نقش رقابت جويي در ابعاد رضايت خاطر ناشي از دستيابي به عملكرد بهتر، اشتياق به برد، انگيزه براي تلاش، احساس رضايت از انجام صحيح تكاليف و ترجيح به انجام كارهاي سخت تر با پيش بيني ميزان پرخاشگري جوانان رابطه معناداري وجود دارد. رقابت جويي سالم اگر در مسير خود قرار گيرد مي تواند مانع از بروز پرخاشگري در بين نوجوان پسر گردد، همچنين تعاملات خانوادگي نتوانسته است پرخاشگري ايجاد شده در زمان رقابت را كاهش و يا تعديل كند.