بررسي روايي، پايايي و ساختار عاملي پرسشنامه مهارتهاي تحصيلي

هدف از پژوهش حاضر بررسي ساختار عاملي، اعتبار و روايي پرسشنامه مهارتهاي تحصيلي بوده است. جامعه آماري پژوهش كليه دانش آموزان پايه نهم شهر شهركرد بود كه از بين آنان 320 نفر به صورت تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده پرسشنامه مهارتهاي تحصيلي، اشتياق تحصيلي و اهمالكاري تحصيلي بود. معدل دانش آموزان نيز به عنوان شاخص عملكرد تحصيلي آنان در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمونهاي تحليل عاملي و همبستگي تحليل شدند. نتايج تحليل عاملي تأييدي نشان داد مدل مفروض با داده ها منطبق است و پرسشنامه مهارتهاي تحصيلي داراي شش عامل جداگانه است كه عبارتند از مهارت مطالعه و خواندن، ، مهارت يادداشت برداري، مهارت خلاصه نويسي، مهارت تمركز، مهارت برنامه ريزي و مهارت امتحان دادن. همساني دروني نيز از طريق آلفاي كرنباخ براي شش خرده مقياس بين 0.50-0.66 و براي نمره كل آزمون 0.83 بود. جهت بررسي روائي سازه همگرا از آزمون اشتياق تحصيلي و معدل دانش آموزان استفاده شد. ضريب همبستگي بين آزمون مهارتهاي تحصيلي و اشتياق تحصيلي0.55 و عملكرد تحصيلي 0.31 بود كه در سطح كمتر از 0.001 معني دار بودند. جهت بررسي روائي سازه واگرا از آزمون اهمالكاري تحصيلي استفاده شد كه نتايج نشان داد همبستگي بين دو آزمون 0.56- بوده و در سطح كمتر از 0.001 معني دار مي باشد. با توجه به نتايج اين پژوهش ميتوان گفت مقياس مهارتهاي تحصيلي ابزاري معتبر و مناسب جهت سنجش ميزان مهارتهاي تحصيلي دانش آموزان مي باشد.