تاثير بازي درماني شناختي-رفتاري بر مهارت اجتماعي و سازگاري دانش آموزان دختر كم توان ذهني آموزش پذير دبستاني شهرستان نجف آباد

هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير بازي درماني شناختي-رفتاري بر مهارت اجتماعي و سازگاري دانش آموزان دختر كم توان ذهني آموزش پذير بود.روش تحقيق نيمه آزمايشي بود و نمونه پژوهش از بين دانش آموزان كم توان ذهني مدرسه ساربان(شهر نجف آباد)، به تعداد 22 نفر انتخاب شدند و افراد نمونه مورد نظر(22نفر) در دو گروه 11 نفري آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابتدا از معلمان خواسته شد كه براي افراد گروه نمونه، يك پيش آزمون (پرسشنامه اختلال رفتاري راتر و پرسشنامه سنجش نقاط ضعف و قوت كودك )به منظور تعيين مهارت و سازگاري اجتماعي را براي هر دو گروه آزمايش و كنترل تكميل كنند.بعد از اجراي آزمون،برنامه ي مداخله اي براي افراد گروه آزمايش طي 10 جلسه 30 دقيقه اي در مدرسه ساربان(نجف آباد) اجرا شد. به طوري كه افراد گروه كنترل اين آموزش ها را دريافت نمي كردند. پس از پايان جلسات آموزشي، هر دو گروه با استفاده از (آزمون هاي فوق) ،مجددا مورد ارزيابي قرار گرفتند و نمرات آن ها به عنوان پس آزمون در نظر گرفته شده ،براي تجزيه و تحليل داده ها در بخش آمار توصيفي از ميانگين و انحراف معيار و در بخش آمار استنباطي نيز با توجه به طرح پژوهشي كه داراي پيش آزمون مي باشد، از تحليل كوواريانس تك متغيري استفاده شد. نتايج دو فرضيه اصلي بدين صورت مي باشد: بازي درماني شناختي رفتاري بر مهارت اجتماعي وسازگاري دانش آموزان كم توان ذهني تاثير دارد.