بررسي رابطه خويشتن پنداره شغلي و رضايت زناشويي بين كاركنان زن رسمي صدا و سيماي تهران در سال 1389

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه ي بين خويشتن پنداره شغلي با رضايت زناشويي كاركنان زن رسمي شاغل در تهران صداو سيما مي باشد. آزمودني ها در اين پژوهش 163 نفر بودند كه با روش نمونه گيري خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده هاي مورد نياز از پرسش نامه هاي 18 سؤالي خويشتن پنداري شغلي سوپر و 47 سؤالي رضايت زناشويي انريچ استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها از طريق ضريب همبستگي گشتاوري پيرسون و رگرسيون  انجام شد. نتايج يافته ها نشان داد كه بين خويشتن پنداري شغلي و رضايت زناشويي رابطه ي مثبت وجود دارد، اما معني دار نيست و بين خويشتن پنداري شغلي با مؤلفه هاي رضايت زناشويي در مؤلفه هاي اوقات فراغت، روابط جنسي و ازدواج و فرزندان رابطه  معني داري وجود ندارد. بين خويشتن پنداري شغلي با مؤلفه هاي رضايت زناشويي در مؤلفه هاي ارتباط زناشويي، حل تعارض، مديريت مالي، اقوام و دوستان و جهت گيري مذهبي نتيجه مثبت، اما ارتباط معني داري وجود ندارد و فقط با موضوعات شخصيتي همبستگي بالا و ارتباط مثبت و معنا داري مشاهده مي شود. به طور كلي، خويشتن پنداري شغلي پيش بيني كننده معناداري براي رضايت زناشويي نمي باشد، كه اين امر مي تواند ناشي از اولويت نداشتن مسايل شغلي نسبت به خانواده در زنان مورد پژوهش باشد.