بررسي نقش كاركردهاي شناختي، سپاسگزاري و افسردگي در پيش بيني كيفيت زندگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس(ام اس)

پژوهش حاضر به منظور بررسي نقش كاركردهاي شناختي، سپاسگزاري و افسردگي در پيش بيني كيفيت زندگي بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس(ام اس) انجام شد. اين مطالعه مقطعي بر روي 92 بيمار مراجعه كننده به بخش فيزيوتراپي انجمن ام اس تهران انجام شد. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه كاركردهاي شناختي(نجاتي، 1392)، پرسشنامه كيفيت زندگي(سازمان بهداشت جهاني، 1996)، پرسشنامه سپاسگزاري(مك كلاف و ويت ويلايت، 2002) و پرسشنامه افسردگي( بك و همكاران، 1961) بود. داده هاي پژوهش با روش رگرسيون چندگانه همزمان و ضريب همبستگي پيرسون با استفاده از نرم افزار spss.23 مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج ضريب همبستگي نشان داد متغيرهاي كاركردهاي شناختي(0.438=r)، افسردگي(0.303- =r) و سپاسگزاري(0.467=r) با كيفيت زندگي رابطه معني داري دارد(0.05 p). همچنين نتايج رگرسيون نشان داد، 51.4 درصد از واريانس كيفيت زندگي توسط كاركردهاي شناختي، سپاسگذاري و افسردگي تبيين مي شود. بنابراين اگرچه افراد مبتلا به بيماري ام اس ممكن است احساس افسردگي را تجربه كنند، اما عامل سپاسگزاري بالا در افراد ممكن است به افراد اجازه دهد از افراد، رويدادها و موقعيتهاي زندگي قدرداني كنند و نسبت به زندگي و روابط اجتماعي شان قدردان باشند.