بررسي و ارزيابي ظرفيت هاي نواحي روستايي در جهت توسعة كارآفريني(مطالعة موردي: دهستان پنجه علي شمالي، شهرستان قروه)

در سالهاي اخير توجه متوليان توسعه روستايي متوجه كارآفريني شده است كه مي توان به نوعي برطرف كننده بسياري از چالش‌هاي عمده همچون بيكاري، درآمد پايين، عدم تنوع اقتصادي و جزء آن در مناطق روستايي باشد. در پژوهش حاضر از روش توصيفي تحليلي و روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و ميداني (پرسشنامه) استفاده شد. جامعه آماري اين تحقيق 9 روستاي، دهستان پنجه علي بوده هستند. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار،)آماراستنباطي( تي تك نمونه اي، آزمون فريدمن، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير) استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه بيشترين ظرفيت روستاهاي مورد مطالعه براي توسعه كارآفريني در بعد فردي با ميانگين 3.25 درصد و با آماره آزمون تي 6.868 مناسب ارزيابي كرده اند، اما در رابطه با بقيه ظرفيتها، منطقه از وضعيت خوبي برخوردار نيست. بر اساس نتايج آزمون فريدمن مشخص شد كه بيشترين ميانگين توسعه كارآفريني مربوط شاخص فردي با 4.40 درصد و كمترين ميانگين توسعه كارآفريني مربوط به شاخص زيرساختي با 2.21 درصد اختصاص دارد.نتايج همبستگي بين متغيرها نشان مي دهد كه بين سطح تحصيلات و توسعه كارآفريني رابطۀ مستقيمي وجود دارد، ولي با افزايش سن مولفه هاي مذكور روند كاهشي پيدا مي كنند. براي بررسي ميزان اثرگذاري ابعاد ظرفيتي بر توسعۀ كارآفريني از تحليل مسير استفاده شده است. يافته هاي اين تحليل نشان مي دهد كه بعد اقتصادي با 0.598 درصد بيشترين اثر و بعد زيرساخت يا 0.298 كمترين اثر را دارد