ارايه راهكارهاي طراحي مسكن در بافت فرسوده شهري با رويكرد تاب آوري

بافت هاي فرسوده شهر نيز كه داراي فرسودگي كالبدي، كاركردي و عملكردي مي باشند در مقابله و مواجهه با بحران هاي ذكرشده داراي آسيب پذيري بالا و تاب آوري پايين هستند لذا لزوم مداخله در اين بافت ها در جهت ايجاد تعادل، هماهنگي ميان بنيان هاي زندگي اجتماعي، اقتصادي و بهبود كالبد شهري بيش ازپيش حائز اهميت مي باشد. روش تحقيق اين پژوهش، كيفي و با رويكرد تحليل محتوا است. ابتدا با مراجعه به منابع معتبر و گردآوري مطالب و همچنين با بررسي نمونه هاي موردي در جهت تدقيق داده ها، اطلاعات، شامل معيارهاي تاب آوري و شاخص هاي بافت فرسوده شهري به عنوان دو قطب اصلي اين پژوهش ارايه شده است. هدف از تحقيق شناسايي شاخصها و عوامل مؤثر بر ابعاد تاب آوري در بافت هاي فرسوده شهري و ارائه راهكاري طراحي مسكن با رويكرد تاب آوري مي باشد. نتايج تحقيق با توجه به مطالعات مروري نشان ميدهد كه ابعاد تاب آوري در بافتهاي فرسوده شهري از نظر بعد كالبدي محيطي، بعد اجتماعي، بعد سازمانينهادي و بعد اقتصادي در وضعيت مطلوبي قرارندارند ويافته هاي تحقيق منجربه ارايه راهكارهاي طراحي در اين گونه بافت ها گرديد.