سنجش و بررسي ابعاد شاخص‌هاي زيست پذيري شهري مطالعه موردي: كلانشهر شيراز

زيست پذيري شهري در ارتباط با وظايف جديد برنامه ريزي در پاسخ دهي به نيازهاي جامعه پس از صنعتي شدن كه شديداً در جستوجوي امكانات، تسهيلات و كيفيت زندگي است، به شدت افزايش يافته است و از سوي ديگر زيست پذيري به جهت تهديدهاي پيش روي زندگي شهري امروزه نيز اهميتي دوچندان يافته است . هدف اصلي اين مطالعه سنجش زيست پذيري شهر شيراز مي باشد. روش تحقيق توصيفي- تحليلي بوده كه از روشهاي پيمايشي نيز استفاده شده است. جهت گردآوري اطلاعات زيست پذيري از طريق پرسشنامه به تعداد 385 از سرپرست خانوار انجام شده است. براي تحليل داده ها از آزمون تيتك نمونه اي استفاده شده است. در بعد اقتصادي باتوجه به ميانگين هاي بدست آمده و سطح معني داري گويه ها كه همگي كمتر از مقدار پذيرفته شده ( 0.5 ) مي باشد. بنابراين به احتمال 95 درصد ميتوان گفت شاخص اقتصادي در شهر شيراز از وضعيت مطلوبي برخوردار نمي باشد. بعد اجتماعي حاكي از آن است كه تنها در 4 مورد (دسترسي اماكن فرهنگي و مذهبي، دسترسي اماكن تاريخي، دسترسي فضاهاي فراغتي، تفريحي و ورزشي و كيفيت خدمات پزشكي و بهداشتي) ميانگين ها بيشتر از مقدار ارزش عددي ( 3 ) بوده است. بيانگر آنست كه مولفه وضعيت مساكن مستحكم بيشترين رضايت را در بين ساكنين محلات داشته و از سوى ديگر مولفه ميزان مساحت مناسب و كافي در مسكن با كمترين رضايت همراه بوده است و در مجموع با توجه به ميانگين كل كمتر ازحد متوسط استاندارد، عدم رضايت ساكنين از شاخص كالبدي را نشان مي دهد. زيست پذيري شهر شيراز بر اساس ابعاد اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي و كالبدي مورد مطالعه قرار گرفت، نتايج تحقيق نشان مي دهد كه زيست پذيري كلانشهر شيراز در حد متوسط و به سمت نامطلوب پيش مي رود.