تبيين رابطه علّي بين طرح‌واره‌هاي هيجاني و شدت علائم در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير براساس نقش ميانجي ‌گر خشم

زمينه و هدف: فرايندهاي رواني و هيجاني زيادي مي توانند در آسيب پذيري نسبت به سندرم روده تحريك‌پذير دخيل باشند. هدف پژوهش حاضر، تبيين رابطه علّي بين طرح‌واره هاي هيجاني و شدت علائم در بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك‌پذير براساس نقش ميانجيگر خشم بود. مواد و روش‌ها: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش حاضر، تمام بيماران مبتلا به سندرم روده تحريك پذير مراجعه‌كننده به كلينيك گوارش بيمارستان امام رضا شهر مشهد در سال1399 بود كه از ميان آنها323 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس طرح‌واره هيجاني ليهي (2002)، پرسش‌نامه شدت علائم روده تحريك پذير فرانسيس و همكاران (1997) و مقياس خشم نواكو (1994) بود. داده ها به روش مدل‌يابي معادلات ساختاري تحليل شدند. يافته‌ها: در پژوهش حاضر، ضريب مسير كل بين طرح‌واره‌‌هاي هيجاني غيرانطباقي و شدت علائم سندرم روده تحريك‌پذير (p 0/01, β=0/303) مثبت و در سطح 0/01 معنادار بود. ضريب مسير كل بين طرح‌واره‌‌هاي هيجاني انطباقي و شدت علائم سندرم روده تحريك‌پذير (p 0/01, β=0/264) منفي و در سطح0/01 معنادار بود. ضريب مسير مستقيم بين خشم و شدت علائم سندرم روده تحريك‌پذير (p 0/01, β=0/505) مثبت و در سطح0/01 معنادار بود. ضريب مسير غيرمستقيم بين طرح‌واره هاي هيجاني غيرانطباقي و شدت علائم سندرم روده تحريك‌پذير (p 0/01, β=0/128) مثبت و در سطح0/01 معنادار و ضريب مسير غيرمستقيم بين طرح‌واره هاي هيجاني انطباقي و شدت علائم سندرم روده تحريك‌پذير (p 0/01, β=0/139) منفي و در سطح0/01 معنادار بود. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد خشم رابطه بين طرح‌واره هاي هيجاني انطباقي و غيرانطباقي با شدت علائم سندرم روده تحريك‌پذير را ميانجيگري مي‌كند