اثربخشي درمان مبتني بر شفقت بر نشانه‏ هاي افسردگي، نشخوار فكري و شفقت به خود در مادران داراي كودك كم‏ توان ذهني خفيف

مقدمه: تولد كودك كم‏توان ذهني، منجر به ايجاد مشكلات رواني متعدد براي والدين به ويژه مادران مي‎‏شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان مبتني بر شفقت  بر كاهش نشانه هاي افسردگي، نشخوار فكري و افزايش شفقت به خود در مادران داراي كودكان كم‏توان ذهني خفيف است.روش:  اين پژوهش نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري است. 30 مادر داراي كودك كم‏توان ذهني خفيف به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده بر اساس قرعه كشي از مدرسه استثنايي رودكي شهرستان سميرم انتخاب و به همين شيوه در دو گروه كنترل و آزمايش قرار گرفتند. مداخله شامل ده جلسه بود كه براي گروه آزمايش اجرا شد. ابزار گرد آوري اطلاعات شامل پرسشنامه افسردگي (BDI-II) بك، (1961)، پرسشنامه نشخوار فكري(RS) ، نولن و همكاران( 1991) و فرم كوتاه شده پرسشنامه شفقت (SCS)، نف (2003) بود. اين ابزارها به هر دو گروه آزمايش و كنترل، قبل و پس از مداخله و هم چنين در دوره پيگيري داده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار « SPSS-24 » و شاخص هاي توصيفي ميانگين، انحراف استاندارد و تحليل كوواريانس چند متغيري استفاده شد.نتايج: يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد كه پس از اراِئه برنامه مبتني بر شفقت، گروه آزمايش (مادران داراي كودك كم‏توان ذهني) نسبت به گروه كنترل، شفقت به خود (P 0.017)  در آن ها افزايش يافت، نشخوار فكري (P 0.001) و  افسردگي (P 0.038)كاهش يافت. همچنين نمرات آزمودني ها در مرحله پيگيري در تمام مقياس ها باثبات بود.بحث و نتيجه گيري: ارائه مدخلات درماني در جهت كاهش مشكلات رواني مادران داراي كودك كم‏توان ذهني از جمله افسردگي و نشخوار فكري حائز اهميت است و منجر به برخورد مناسب تر مادران با اين كودكان خواهد شد.