نقش ميانجي ذهن‌آگاهي در رابطه بين احساس ‌تنهايي و اضطراب‌ كوويد 19 در نوجوانان در زمان اپيدمي كوويد

مقدمه: نوجواني به خودي‌خود دوران سختي‌است و همه‌گيري بيماري كرونا آن را حتي سخت‌تر هم مي‌‌كند. با بسته شدن مدارس و لغو رويدادهاي اجتماعي، بسياري نوجوانان نه تنها برخي از مهم‌ترين لحظات زندگي خود را از دست داده‌اند، بلكه از فعاليت‌هاي روزمره‌اي مثل گپ و گفت‌گو با دوستان و شركت دركلاس‌هاي درس هم دور افتاده‌اند. احساس‌تنهايي در شرايط اپيدمي كرونا مي‌تواند عامل مهمي براي تشديد اضطراب اين بيماري شود و مهارت روان‌شناختي نظير ذهن‌آگاهي نيز ممكن است ميانجي اين ارتباط باشد. بنابراين، هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي ذهن‌آگاهي در رابطه بين احساس تنهايي و اضطراب از كوويد 19 بود.روش: پژوهش مذكور از لحاظ هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي و از نوع تحليل مسير است.در اين پژوهش، 242 نفر (141 دختر و 101 پسر)، مشغول به تحصيل كه اثرات اپيدمي كرونا تجربه كرده بودند به روش نمونه گيري درسترس انتخاب شدند. دانش آموزان پرسشنامه اضطراب كرونا ويروس؛ مقياس احساس تنهايي؛ پرسشنامه ذهن‌آگاهي را  تحت شبكه مجازي شاد كامل كردند. براي تحليل داده ها از همبستگي پيرسون و تحليل مسير استفاده شد.نتايج : نتايج نشان داد اثر احساس تنهايي بر ذهن آگاهي (0/50- = β  ، p 0.01) منفي و معنادار و بر  اضطراب از كوويد 19 ،   (β = 0.19, p 0.01). بود.  هم چنين نقش ميانجي ذهن آگاهي در رابطه بين متغيرهاي احساس تنهايي و اضطراب كرونا تأييد گرديد (Z=-4.18, p 0.01).نتيجه‌گيري :يافته هاي پژوهش حاضر بيانگر آن بودندكه تفكر ذهن‌آگاه مي‌تواند اضطراب كرونا و احساس تنهايي را ميانجي گري كند. لذا، ذهن‌آگاهي در سازگاري بهتر در شرايط بحراني افراد را از تاثيرات منفي محافظت كرده و در سلامت رواني بهتر مي تواند،كمك كننده باشد