بررسي و تحليل نقوش سنگ‌نگاره‌هاي مجموعه باستاني كال‌سير، سيرخردو و مهدوا؛ شهرستان طرقبه شانديز در شمال شرق ايران

سنگ نگاره ها از نخستين هنرهاي بشري براي تجلي عواطف و ديده‌هاي خود از محيط پيرامون بوده است. در ايران، شواهد هنر صخره‌اي را مي‌توان در اغلب مناطق كوهستاني مشاهده كرد. اين پژوهش به بررسي و مطالعه مجموعه سنگ نگاره‌هاي باستاني كال‌سير، سيرخردو و مهدوا پرداخته است. اين سنگ نگاره‌هاي نويافته در شهرستان طرقبه شانديز در استان خراسان رضوي قرار دارد. در اين منطقه تعداد زيادي از سنگ نگاره‌ها وجود دارد كه بررسي اين آثار با توجه به قدمتشان مي‌تواند جنبه‌هاي تاريك زندگي ساكنان اين حوزه را نمايان كند. روش بررسي سنگنگاره‌ها، بررسي پيمايشي ميداني بوده است و در روش كتابخانه‌اي به بررسي تطبيقي نقوش با ديگر سنگ نگاره‌هاي ايران پرداخته شده است. در اين پژوهش سعي شده است به پرسش‌هاي پيش رو پاسخ داده شود: نقوش ايجادشده بر روي سنگ نگاره‌هاي طرقبه شانديز با كدام سنگ نگاره‌هاي ايران قابل مقايسه است و تكنيك ساخت سنگ نگاره هاي طرقبه شانديز به چه صورت بوده است؟ مطالعه مجموعه سنگ نگاره هاي طرقبه شانديز با هدف معرفي و بررسي نقوش سنگ نگاره ها، مطابقت نقوش با شرايط اقليمي و زيست محيطي منطقه و بررسي تطبيقي و مشابهت نقوش با ديگر نقاط، انجام شده است. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه سنگ نگاره‌هاي اين حوزه داراي نقوش انساني، حيواني،  نمادين و ابزارآلات هستند كه با تكنيك و روش كوبشي ايجاد شده‌اند و نقوش اين سنگ نگاره‌هاي نويافته با سنگ‌ نگاره‌هاي شرق ايران همچون توس، خزان، لاخمزار، گوهردشت، آسو و جربت قابل بررسي و تحليل است.