بررسي كيفيت آب رودخانه‌ شهري و ارزيابي تناسب آن‌ها با كاربري حفاظت از محيط‌زيست (مطالعه موردي رودخانه كن)

رودخانه كن يكي از بزرگ‌ترين و پرآب‌ترين رود كرج است كه وارد دشت تهران مي‌شود. كيفيت آب اين رودخانه دراثر پيامدهاي توسعه فعاليت‌هاي كشاورزي، صنعتي و شهري، تحت تأثير قرار گرفته است. هدف اين پژوهش بررسي وضعيت كيفي آب اين رودخانه با استفاده از شاخص كيفيت منابع آب‌هاي سطحي ايران به‌منظور ارزيابي تناسب وضعيت كنوني كيفيت آب با كاربري حفاظت از محيط‌زيست است. به‌منظور انتخاب ايستگاه‌هاي نمونه‌برداري، محدوده موردمطالعه به هشت بازه طولي تقسيم و نمونه برداري در دو نوبت كمينه و بيشينه جريان آب انجام شد. سپس شاخص كيفيت منابع آب سطحي ايران محاسبه و نتايج نمونه برداري با استاندارد مقايسه گرديد. ميانگين كيفيت آب رودخانه كن در رده كيفي بد تا به نسبت بد قرار دارد. ميزان pH در حد مجاز استاندارد است، اما مقادير پارامترهاي BOD در 2 ايستگاه (پرآبي) و 9 ايستگاه (كم‌آبي)، TSS در 4 ايستگاه (كم‌آبي) و 5 ايستگاه (پرآبي)، DO در همه نمونه‌ها به‌غيراز ايستگاه S1 (كم‌آبي) و كلي فرم در تمام نمونه‌برداري‌ها بيش‌ازحد مجاز استاندارد ملي ايران براي كيفيت آب رودخانه‌ها است. فاضلاب‌هاي شهري، صنعتي و پساب‌هاي كشاورزي به‌عنوان عوامل اصلي كاهش كيفيت آب هستند. براساس طبقه‌بندي استاندارد سازمان حفاظت محيط‌زيست ايران، كلاس 2 آبزيان (مناسب ماهيان گرم آبي) براي اين محدوده مطالعاتي توصيه مي‌شود.