اثربخشي درمان شناختي - رفتاري بر سخت‌رويي و سازگاري دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي دزفول

زمينه و هدف: وضعيت اجتماعي جامعه به سمتي پيش رفته است كه ميزان تنش‌هاي ورود به محيط‌هاي آموزشي به‌ويژه دانشگاه بيشتر شده است. در حوزه روان‌شناختي درمان شناختي - رفتاري در كنترل استرس و تعارضات در افراد از مداخلات مهم مي‌باشد. مطالعه حاضر با هدف تأثير درمان شناختي - رفتاري بر سخت‌رويي و سازگاري فردي - اجتماعي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي دزفول انجام شده است. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون و پيگيري با گروه‌هاي آزمايش و كنترل مي‌باشد. دانشجويان (200 دانشجو) با روش نمونه‌گيري تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل (100 نفر گروه آزمايش و 100 نفر كنترل) تقسيم شدند. گردآوري داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي استاندارد سخت‌رويي كوباسا و سازگاري دانشجويان انجام گرديد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 27 و به‌كارگيري آمار توصيفي شامل ميانگين، انحراف معيار و آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تحليل شدند. يافته‌ها: در مرحله پس از آموزش درمان شناختي - رفتاري بين ميانگين نمره كل سخت‌رويي، سازگاري و ابعاد آنها در دو گروه از نظر آماري تفاوت معني‌داري وجود داشت (0/05 P). اين تفاوت‌ها در مرحله پيگيري بعد از 4 ماه از مداخله نيز برقرار بود (0/05 P). نتيجه‌گيري: درمان شناختي - رفتاري بر ميزان سخت‌رويي و سازگاري دانشجويان تأثير مثبت دارد و مي‌توان از اين شيوه درماني براي ارتقاي سلامت و بهداشت رواني دانشجويان استفاده كرد. پيشنهاد مي‌شود اين رويكرد آموزشي - درماني در مراكز مشاوره و خدمات روان‌شناختي دانشجويي استفاده شود.