اثربخشي تلفيق آموزش خودتعيين‌گري و هنر بر كاهش فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان پسر پايه پنجم ابتدايي

هدف: اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي تلفيق آموزش خودتعيين‌گري و هنر بر كاهش فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان پسر انجام شد.روش‌شناسي: مطالعه حاضر نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري سه ماهه با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان پسر پايه پنجم ابتدايي منطقه يك شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396 بودند. نمونه پژوهش 60 دانش‌آموز بودند كه با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفي در چهار گروه (سه گروه آزمايش و يك گروه كنترل) جايگزين شدند. هر يك از گروه‌هاي آزمايش 8 جلسه 40 دقيقه‌اي تحت مداخله قرار گرفتند و گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. ابزار پژوهش پرسشنامه فرسودگي تحصيلي (Schaufeli, Martinez, Pinto, Salanova Bakker, 2002) بود و داده‌ها با روش‌هاي تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي بنفروني در SPSS19 نرم‌افزار تحليل شدند.يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه هر سه روش مداخله يعني آموزش خودتعيين‌گري، آموزش هنر و آموزش تلفيق خودتعيين‌گري و هنر باعث كاهش معنادار فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان پسر پايه پنجم ابتدايي شدند و نتايج در مرحله پيگيري نيز حفظ شد (0.05 P). ديگر يافته‌ها نشان داد كه بين سه روش مداخله در كاهش فرسودگي تحصيلي تفاوت معناداري مشاهده نشد (0.05 P).بحث و نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر براي متخصصان، برنامه‌ريزان درسي و معلمان تلويحات كاربردي دارد. آنان با آموزش روش‌هاي مذكور و يا بهره‌گيري از آنها مي‌توانند گام موثري در جهت كاهش فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان بردارند.